12 września 2015 pod pomniiem M. Kopernika

Dwie manifestacje, dwie Polski w Warszawie. Pod pomnikiem Mikołaja Kopernika zebrali się zwolennicy otwartych granic Rzeczypospolitej otwartej na zbiegów i uchodźców. Na zgromadzenie przybyli starzy gęgacze, pamiętający czasy opozycji w Peerelu i podziemnej walki o Solidarność, a z nimi – ich dzieci i wnuki.

Dużo młodzieży, parę transparentów, wśród których niewielki karton z dużą literą „P”, ale nie nad „W”, tylko”M”, a pod tym dużymi literami rozwinięcie: POLSKA MYŚLĄCA.

Na prowizorycznej scenie przemawiają Henryk Wujec, minister Małgorzata Fuszara, Robert Biedroń i Wanda Nowicka. Różne środowiska, odmienne życiorysy, ale wspólne myślenie o Polsce w Europie i jej zobowiązaniach, tych historycznych i moralnych.

Parę ulic dalej rozgrzewając się płonącymi racami maszeruje tłum wrogów przyjęcia uchodźców. Młodzież Wszechpolska, Mieczyki Chrobrego i krzyże celtyckie. Manifestanci, niektórzy zamaskowani, idą pod lasem biało-czerwonych flag, z których wiele zdobi kotwica Polski Walczącej. Walczącej - w domyśle – z tymi na Krakowskim Przedmieściu i z nędzarzami, uchodzącymi ze swoich krajów przed biedą, głodem i wojną.

Obie Polski dzieli nie tylko odległość ulic miasta, dzielą je wyznawane wartości i wizje państwa. Wspólna jest wzajemna niechęć i deszcz, którego krople padają na nich obojętnie.

Piotr Rachtan