Czasem barierą utrudniającą zapewnienie równowagi na lokalnym rynku pracy jest mała elastyczność płac (zwracają na to uwagę m.in. prof. Marek Góra i prof. Urszula Sztanderska w raporcie „Wprowadzenie do analizy lokalnego rynku pracy”). Pracodawcy jako główną przyczynę zaburzenia równowagi między popytem na pracę a jej podażą wskazują najczęściej brak potencjalnych pracowników, podczas gdy często winna jest niska płaca, którą za pracę oferują. Okresowe niedobory osób o konkretnych kwalifikacjach można w niektórych przypadkach zniwelować, jeśli pracodawcy podniosą płace. Sytuacja się poprawi, gdy pracownikom będzie opłacało nauczyć się czegoś nowego czy w ogóle zdecydować się na podjęcie pracy.

Sytuację wielu pracowników lub kandydatów na pracowników komplikują też problemy z dojazdem. Poziom rozwoju transportu publicznego ma wielki wpływ na lokalny rynek pracy. To, jak wiele jest miejscowości słabo skomunikowanych z resztą regionu, wpływa na podejmowanie pracy poza miejscem zamieszkania.

Lokalny to także globalny

Lokalne rynki zatrudnienia też podlegają trendom i mechanizmom, które znane są z rynku krajowego czy rynków światowych. Także na nich obowiązuje prawo podaży czy prawo popytu na pracę, choć inna jest sytuacja poszukującego pracy w Warszawie, a inna np. w Bartoszycach. Dlatego tak ważne jest, by analizując sytuację na rynku pracy oraz projektując nowe rozwiązania brać pod uwagę nie tylko sytuację ogólnokrajową, ale także uwarunkowania lokalne.

Polityka wobec rynku pracy wciąż jest tworzona na szczeblu krajowym. Jej założenia wypracowywane są w ministerstwie pracy, natomiast miejscem realizacji są powiaty oraz podmioty lokalne (powiatowe urzędy pracy, pracodawcy, bezrobotni, lokalne agencje zatrudnienia itd.).
Tymczasem ta polityka powinna być przedmiotem szerokich konsultacji wszystkich zainteresowanych środowisk. Warto tu wspomnieć, że niedawna nowelizacja ustawy o urzędach pracy zakłada zwiększenie środków na badania i analizy oraz programy regionalne.