Należy zauważyć, że istnieją również inne kwestie które wymagają analizy przez ustawodawcę. Nie sposób wymienić ich wszystkich, ale w swojej praktyce Rzecznik Praw Obywatelskich spotkał się z deficytami w kwestiach takich, jak regulacja oświadczeń pro futuro, prawna regulacja kwestii dopuszczalności macierzyństwa zastępczego - surogacji, czy ochrona informacji genetycznej.

Podejmując powyższą tematykę, jedynie zasygnalizowałam niektóre z zagadnień które wymagają dalszej refleksji oraz prac legislacyjnych, jednak pragnę podkreślić, że znaleźliśmy się obecnie w sytuacji, gdy niepełna i fragmentaryczna regulacja kwestii związanych z ochroną praw i wolności człowieka w kontekście zastosowań biologii i medycyny może doprowadzić do poważnych, a niekiedy również trudnych do przewidzenia negatywnych konsekwencji w sferze społecznej, szczególnie w kontekście dynamicznego rozwoju biotechnologii.

Poruszając tę problematykę należy zwrócić uwagę na fakt, że Konwencja, jako wiążący instrument prawny, ma na celu zapewnienie wysokiego poziomu gwarancji w większości kwestii związanych z bioetyką i prawem medycznym, a w perspektywie stworzenie solidnego fundamentu dla konstrukcji spójnego systemu prawnej ochrony człowieka. Konwencja z pewnością nie rozwiąże wszystkich istotnych problemów w dziedzinie bioetyki, ale jej ratyfikacja może stworzyć podwaliny, na których będziemy budować spójną regulację prawa medycznego.

RPO