Retten i Kolding (sąd w Kolding, Dania), rozpoznający powództwo K. Kaltofta, zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o wyjaśnienie, czy prawo Unii, a w szczególności traktat i Karta, zawierają samoistną podstawę zakazu dyskryminacji ze względu na otyłość. Ewentualnie sąd ten zmierza do ustalenia, czy otyłość można uznać za rodzaj niepełnosprawności, a tym samym czy jest ona objęta zakresem dyrektywy w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy.

W dzisiejszej opinii rzecznik generalny Niilo Jääskinen zwrócił uwagę, że ani w traktacie ani w Karcie otyłość nie została wyraźnie wymieniona jako zakazana przyczyna dyskryminacji. Zakaz taki mógłby istnieć jedynie jako część ogólnego zakazu wszelkiej dyskryminacji na rynku pracy, który można wyprowadzić z szerokiego brzmienia art. 21 Karty. Jednakże Karta wiąże państwa członkowskie wyłącznie w zakresie, w jakim stosują one prawo Unii, przy czym nic nie przemawia za tym, by przyjąć, że Dania wykonała jakikolwiek przepis prawa Unii, który wprowadzałby generalny zakaz dyskryminacji na rynku pracy. Rzecznik generalny podkreślił, że wszelkie akty prawodawstwa Unii zakazujące praktyk dyskryminacyjnych odnoszą się do szczególnych przyczyn dyskryminacji w konkretnych dziedzinach, natomiast nie wykluczają w sposób generalny wszelkiego dyskryminującego traktowania. Zdaniem rzecznika generalnego N. Jääskinena w prawie Unii nie ma zatem samoistnej podstawy zakazu dyskryminacji ze względu na otyłość.

W odniesieniu do kwestii, czy na gruncie dyrektywy w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy otyłość może być uznana za „niepełnosprawność”, rzecznik generalny zauważył, że o ile pojęcie „niepełnosprawności” nie zostało zdefiniowane w samej dyrektywie, Trybunał orzekł, że „niepełnosprawność” w tym kontekście należy rozumieć jako ograniczenie wynikające z długotrwałego osłabienia funkcji fizycznych, umysłowych lub psychicznych, które w powiązaniu z różnymi barierami może utrudniać danej osobie pełne i skuteczne uczestnictwo w życiu zawodowym na równych zasadach z innymi pracownikami. Dlatego też, chociaż nie każda choroba będzie mieścić się w pojęciu niepełnosprawności, niektóre choroby, zdiagnozowane medycznie i powodujące długotrwałe ograniczenia, mogą zostać uznane za niepełnosprawność do celów tej dyrektywy.