Collegium Maius UJ, foto: Cancre, Wikipedia.org

Stanowisko Senatu UJ z dnia 27 stycznia 2016 r. w sprawie skargi Pana Krzysztofa Kopacza z dnia 11 stycznia 2016 r. skierowanej do Senatu UJ o „na działanie Rady Wydziału Prawa i Administracji UJ polegające na podjęciu w dniu 30.11.2015 roku uchwały nr 303/XI/2015".

Po rozpatrzeniu skargi Pana Krzysztofa Kopacza na posiedzeniu Senatu UJ w dniu 27 stycznia 2016 r. Senat UJ wyraża stanowisko o bezzasadności skargi w całości.

Stanowisko zostało przyjęte w głosowaniu tajnym. Wynik: 33 głosów „za", 8 głosów „przeciw", 3 „wstrzymujących się".

Działanie Rady Wydziału Prawa i Administracji UJ nie pozostaje w żadnym zakresie w sprzeczności z ustawą Prawo o szkolnictwie wyższym oraz innymi ustawami, statutem UJ oraz nie narusza ważnego interesu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

STANOWISKO KOLEGIUM REKTORSKIEGO w sprawie skargi Pana Krzysztofa Kopacza z dnia 11 stycznia 2016 r.
skierowanej do Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego „na działanie Rady Wydziału Prawa i Administracji UJ polegające na podjęciu w dniu 30.11.2015 roku uchwały nr 303/XI/2015”

1.         Legitymacja czynna, tryb postępowania, podstawa prawna i sposób załatwienia skargi

Pan Krzysztof Kopacz złożył skargę skierowaną do Senatu UJ za pośrednictwem Rektora UJ powołując jako podstawę jej złożenia art. 227 kodeksu postępowania administracyjnego. Skarżący - jako członek Senatu UJ oraz członek Rady Wydziału Prawa i Administracji UJ nie jest bowiem legitymowany do złożenia odwołania od uchwały Rady Wydziału na podstawie art. 68 ust. 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, który zastrzega taką kompetencję wyłącznie dla kierownika podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni (w tym przypadku dziekana). W istocie zatem legitymacja czynna Skarżącego może wynikać z art. 221 §1 k.p.a. w z zw. z art. 224 k.p.a., które stanowią o prawie każdego do składania skarg i wniosków do organów państwowych, przez które należy rozumieć także organy ogólnie określonych państwowych jednostek organizacyjnych. Niemniej jednak należy również zwrócić uwagę na stanowisko, zgodnie z którym skarga w trybie art. 227 i nast. przysługuje jedynie na działania organów administracji publicznej, do których nie zaliczają się rady podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni. Właściwy tryb postępowania skargowego determinuje zakres jej rozpoznania i sposób załatwienia sprawy. Przedmiot skargi uregulowany w art. 227 k.p.a., na który powołuje się Skarżący, sprowadza się w szczególności do „zaniedbania lub nienależytego wykonywania zadań przez właściwe organy lub ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących”. Z regulacji art. 227 k.p.a. wynika jednakże, że katalog zarzutów, które mogą zostać zawarte w skardze jest otwarty, a w doktrynie podkreśla się, że wystarczy, że ze skargi wynika niezadowolenie Skarżącego ze sposobu postępowania organu państwowego lub jego pracowników. Przez pryzmat takiego stanowiska co do wykładni art. 227 k.p.a., należy ocenić zarzuty zawarte w skardze Pana Krzysztofa Kopacza, które odpowiadają treści art. 68 ust. 5 ustawo Prawo o szkolnictwie wyższym, stanowiącym o podstawach uchylenia uchwały rady podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni przez jej senat. W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że regulacja art. 68 ust. 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym pozostaje w związku z art. 68 ust. 4 tej ustawy, z czego wynika, że senat uczelni uchyla uchwałę podstawowej jednostki organizacyjnej uczelni na skutek odwołania od tej uchwały wniesionego przez kierownika tej jednostki (dziekana wydziału), jeśli stwierdzi podstawę prawną takiego uchylenia, to jest sprzeczność uchwały z ustawą, statutem, uchwałą senatu lub naruszającą ważny interes uczelni. W doktrynie został wyrażony pogląd, zgodnie z którym senat uczelni może uchylić uchwałę rady podstawowej jednostki uczelni wyłącznie wtedy, gdy zostanie wniesione od niej odwołanie przez kierownika tej jednostki. Niemniej jednak wskazuje się również na inną wykładnię art. 68 ust. 5 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, na podstawie której senat uczelni może sprawować nadzór organizacyjny nad uchwałami podstawowych jednostek organizacyjnych uczelni bez inicjatywy (odwołania) kierownika tej jednostki.