Pozostawienie możliwości reprezentacji dziecka przez jedno z rodziców w procesie karnym toczącym się przeciwko drugiemu z rodziców może rodzić nieprawidłowości dwojakiego rodzaju. Z jednej strony istnieje niebezpieczeństwo, że jedno z małżonków, powodowane relacją emocjonalną, zaniecha podjęcia odpowiednich kroków procesowych przeciwko współmałżonkowi, czego ofiarą będzie dziecko. Z drugiej strony – gdy między małżonkami zachodzi konflikt, zwłaszcza znajdujący swój wyraz w żądaniu rozwodu, zarzut popełnienia przestępstwa przez współmałżonka przeciwko dziecku staje się najbardziej oczywistym dowodem jego winy. Stąd też istnieje niebezpieczeństwo instrumentalnego potraktowania pokrzywdzenia dziecka jako argumentu w sporach między małżonkami. Według TK, ingerencja w relacje między rodzicami a dziećmi, polegająca na obligatoryjnym pozbawieniu jednego z rodziców prawa do reprezentowania dziecka w procesie karnym toczącym się przeciwko drugiemu z rodziców, powinna być dokonana ze względu na nadrzędną wartość, jaką w tym przypadku jest dobro dziecka. Projekt senacki ma na celu wzmocnienie ochrony praw małoletnich reprezentowanych przez kuratorów, w tym małoletnich mających status pokrzywdzonych w postępowaniach karnych toczących się przeciwko któremukolwiek z ich rodziców. Określa on, iż kuratorem może zostać ustanowiony adwokat lub radca prawny, a jeżeli stopień skomplikowania sprawy tego nie wymaga, także przedstawiciel organizacji pozarządowej posiadający wyższe wykształcenie prawnicze.

Wprowadzenie czynnika profesjonalnego ma sprzyjać wyjaśnieniu sprawy, a przede wszystkim dobru dziecka. Udział adwokatów oraz radców prawnych w postępowaniu karnym będzie sprzyjał pełnej realizacji zasady prawdy materialnej. Będą oni bardziej odporni na ewentualne naciski ze strony rodziców małoletniego, którzy – niezależnie od układu procesowego i relacji panujących w danej rodzinie – zawsze są emocjonalnie zaangażowani w takich przypadkach.
Dział Prasowy Kancelarii Senatu
Senat RP