1. W licznych wypowiedziach i opiniach w ostatnim czasie, formułowany jest zarzut, że Trybunał Konstytucyjny - rozpoznając sprawę K 47/15 - zignorował art. 197 Konstytucji. Zarzut ten wynika z niezapoznania się lub niedokładnego zapoznania się z obszernym uzasadnieniem tego wyroku.  W tej sytuacji, gdy minęły już ponad dwa miesiące od wydania wyroku, a wspomniane zarzuty są w dalszym ciągu powtarzane, Biuro TK zostało upoważnione do przypomnienia podstaw prawnych orzekania przez Trybunał Konstytucyjny w tej sprawie, które szczegółowo zostały objaśnione przez Trybunał we właściwych fragmentach uzasadnienia tego wyroku.

Stosownie do art. 197 Konstytucji: „Organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa”.

2. W uzasadnieniu wyroku K 47/15 Trybunał sformułował w sposób wyraźny swoje stanowisko co do roli i znaczenia art. 197 Konstytucji. Przede wszystkim Trybunał wskazał, że „nakaz regulacji ustawowej przewidziany w art. 197 Konstytucji oznacza, że wydanie stosownej ustawy jest konstytucyjnym obowiązkiem organów uczestniczących w procesie legislacyjnym" (cz. III, pkt 8.6.1. uzasadnienia). W ocenie Trybunału: „W formie ustawy powinny zostać unormowane wszystkie istotne kwestie dotyczące trybu postępowania przed Trybunałem" (cz. III, pkt 8.6.1.uzasadnienia). Trybunał wskazał, że wydanie ustawy jest niezbędne, ponieważ nie może „uregulować w akcie o charakterze wewnętrznym całego trybu postępowania przewidzianego w uchylonym rozdziale 10 ustawy o TK, gdyż materia ta powinna zgodnie z wolą ustrojodawcy wyrażoną w art. 197 Konstytucji, znaleźć odzwierciedlenie w akcie rangi ustawy.” (cz. III, pkt 8.6.4. uzasadnienia).

Trybunał kilkakrotnie podkreślił w uzasadnieniu wyroku, że ustawodawca nie ma pełnej swobody co do kształtowania treści ustawy regulującej organizację TK oraz tryb postępowania przed TK. W ocenie Trybunału z art. 197 Konstytucji wynika, że: „ustawodawca ma prawo, a zarazem obowiązek, ukształtowania organizacji i trybu postępowania przed Trybunałem na poziomie ustawowym w taki sposób, aby Trybunał mógł efektywnie wykonywać kompetencje określone w art. 188 i art. 131 ust. 1 Konstytucji. (cz. III, pkt 7.6.7. uzasadnienia). Trybunał podkreślił, że art. 197 Konstytucji wyraża „normę zobowiązującą ustawodawcę do uregulowania wskazanych w niej materii. Zarazem omawiany przepis ogranicza zakres regulacyjnej swobody ustawodawcy. Ustawa, o której mowa w art. 197 Konstytucji, musi mianowicie tak określać organizację Trybunału i tryb postępowania przed nim, aby Trybunał był zdolny sprawnie realizować wszystkie wyznaczone mu Konstytucją zadania. Nie może przy tym wykraczać poza ten zakres regulacji, zwłaszcza w taki sposób, aby wyłączać lub ograniczać zdolności orzecznicze Trybunału.” (cz. III, pkt 7.6.7. uzasadnienia). Zdaniem Trybunału, „Są to zarazem kwestie, które w ten sposób powinny zostać przez ustrojoda wcę uregulowane, by działaniu tej instytucji publicznej — jak stanowi preambuła Konstytucji - «zapewnić rzetelność i sprawność»” (cz. III, pkt 5.4.3. uzasadnienia). Przy tym - w ocenie Trybunału - ustawa, o której mowa w art. 197 Konstytucji ma zapewniać efektywne i sprawne wykonywanie kompetencji Trybunału oraz skuteczność procedury: „ustawodawca jest zobowiązany do takiego ukształtowania procedury przed sądem konstytucyjnym, by umożliwić Trybunałowi prawidłowe wykonywanie wszystkich kompetencji określonych w Konstytucji. Art. 197 Konstytucji stanowi zatem wzorzec oceny nie tylko z punktu widzenia realizacji obowiązku określenia trybu postępowania przed sądem konstytucyjnym, ale również tego, czy procedura ta jest efektywna.” (cz. III, pkt 8.6.1. uzasadnienia).