Przeniesienie prawa do ekwiwalentu na nabywcę gruntu zalesionego w trybie ustawy z 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia wyłącznie przy sprzedaży tego gruntu narusza zasadę równej ochrony praw majątkowych - uznał Trybunał Konstytucyjny.

9 grudnia 2014 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący ograniczenia możliwości przeniesienia praw i obowiązków związanych z prowadzeniem uprawy leśnej tylko do sprzedaży lub spadkobrania.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 7 ust. 6a ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia w zakresie, w jakim nie przewiduje – od wejścia w życie ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia oraz ustawy – Prawo ochrony środowiska – przejścia na nabywcę w drodze innej czynności prawnej niż sprzedaż gruntu obowiązków związanych z prowadzeniem uprawy leśnej oraz ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej, jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 konstytucji oraz że art. 11 ust. 1 ustawy powyższej ustawy jest zgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 konstytucji.

Wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczył konstytucyjności art. 7 ust. 6a i art. 11 ust. 1 ustawy z 8 czerwca 2001 r. o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (dalej: ustawa z 8 czerwca 2001 r.). Ustawa ta regulowała zasady przeznaczenia gruntów rolnych do zalesienia. Na jej podstawie właściciel gruntu, który otrzymał decyzję o prowadzeniu uprawy leśnej, nabywał prawo do comiesięcznego ekwiwalentu za wyłączenie gruntu z upraw rolnych i prowadzenie uprawy leśnej. Nowelizacja wprowadziła art. 7 ust. 6a, który przewidywał przejście praw i obowiązków związanych z uprawą leśną, w tym prawa do ekwiwalentu, na nabywcę gruntu w przypadku jego sprzedaży. Skutek taki nie następował w razie dokonania innych czynności cywilnoprawnych przenoszących własność zalesionego gruntu, m.in. darowizny, dożywocia czy zamiany.