Kwestionowany przepis w części zawierającej słowa „regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej”, jest niezgodny z konstytucją

20 maja 2014 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący imprez masowych i odpowiedzialności karnej za niezastosowanie się do polecenia wydanego na podstawie regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, w części zawierającej słowa „regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej”, jest niezgodny z art. 42 ust. 1 konstytucji.

Powyższy przepis w części zawierającej słowa „regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej”, traci moc obowiązującą z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na zbędność wydania wyroku.

Przedmiotem badania Trybunału Konstytucyjnego był art. 54 ust. 1 ustawy z 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych, w części zawierającej słowa „regulaminu obiektu (terenu) lub regulaminu imprezy masowej”.

Artykuł ten stanowi przykład przepisu, który w doktrynie określany jest mianem przepisu blankietowego częściowego ze „zryczałtowanym” odesłaniem dynamicznym. Odsyła bowiem do postanowień regulaminów en bloc (w całości), których treść będzie dopiero określana lub zmieniana w trakcie jego obowiązywania.

Poznanie wszystkich znamion czynu zabronionego, opisanego w art. 54 ust. 1 ustawy wymaga uzupełnienia przez odwołanie się do znamion czynu określonych w stosownych regulaminach, do których odsyła niekompletny przepis karny. Postanowienia regulaminów nie należą natomiast do przepisów powszechnie obowiązujących w rozumieniu art. 87 ust. 1 konstytucji.

Przepisy tego typu budzą najwięcej wątpliwości z punktu widzenia zasady nullum crimen sine lege (Nie ma przestępstwa bez ustawy), gdyż każdorazowa zmiana przepisów odesłania pociąga za sobą zmianę treści przepisu karnego.

Trybunał zwrócił także uwagę, że choć zakres treści regulaminów wskazany został w ustawie, nie ogranicza to znacznej swobody i arbitralności podmiotów zobowiązanych do ich opracowania, a także do zamieszczania w nich innych postanowień, niemieszczących się w zakresie wskazanym w tych przepisach.