Trybunał wskazał, że skarga na czynności komornika ma bardzo szeroki zakres zastosowania. W jednej sprawie egzekucyjnej strony mogą potencjalnie wnieść niedającą się z góry określić liczbę skarg na czynności komornika. Ustawodawca, pragnąc zadośćuczynić postulatowi szybkości postępowania wyznaczył sądowi orzekającemu tygodniowy termin na rozpoznanie skarg. Jednak uwzględniając wymagania proceduralne wskazane w art. 767 § 4 k.p.c. termin ten jest krótszy i wynosi w praktyce trzy dni. Biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności, a także uwzględniając inne obowiązki orzecznicze sądu, należy stwierdzić, że konieczność sporządzenia pisemnego uzasadnienia każdego postanowienia rozstrzygającego skargę na czynności komornika, na które nie przysługuje zażalenie, powodowałaby nadmierne obciążenie dla sądu i wpływałoby na przedłużenie postępowania egzekucyjnego.

Trybunał stwierdził, że brak obowiązku sądu sporządzenia uzasadnienia postanowienia po rozpoznaniu skargi na czynności komornika może znaleźć usprawiedliwienie w ochronie praw i wolności innych osób żądających szybkiego i efektywnego zakończenia postępowania egzekucyjnego, a także porządku publicznego - sprawności funkcjonowania sądownictwa i wykonywania prawomocnych orzeczeń. W konsekwencji, obowiązek sporządzenia przez sąd uzasadnienia postanowienia w sprawie incydentalnej, mający jedynie funkcję informacyjną, wprowadzałby dysproporcję pomiędzy korzyściami wynikającymi z zadośćuczynienia tej funkcji, a utrudnieniami w realizacji innych wartości podlegających ochronie konstytucyjnej.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Stanisław Rymar, sprawozdawcą był wiceprezes TK Stanisław Biernat.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Zespół Prasy i Informacji TK