Trybunał przypomniał, że państwa członkowskie mogą uznać usługi łączności ruchomej, w tym usługi abonamentów internetowych świadczone w ramach usług łączności ruchomej, za dodatkowe usługi obowiązkowe w rozumieniu dyrektywy o usłudze powszechnej. W takim jednak przypadku nie można wprowadzić mechanizmu finansowania tych usług implikującego udział konkretnych przedsiębiorstw.

¹ Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (Dz.U. L 108, s. 51), zmieniona przez dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. (Dz.U. L 337, s. 11).

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.