Wreszcie Trybunał przypomniał, że Rada i Komisja mają obowiązek wypowiedzenia się na temat każdego złożonego przez producenta wniosku o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej, także w przypadku skorzystania z techniki kontroli wyrywkowej.

W tych okolicznościach Trybunał orzekł, że Rada i Komisja nie wypowiedziały się na temat wniosków o przyznanie statusu przedsiębiorstwa działającego w warunkach gospodarki rynkowej, złożonych przez producentów-eksporterów chińskich i wietnamskich nieobjętych kontrolą wyrywkową, i w konsekwencji, stwierdził nieważność rozporządzenia w tym zakresie.

Trybunał przypomniał także, że Rada i Komisja - w przypadku gdy przyjmują rozporządzenie nakładające cła antydumpingowe - mają co do zasady obowiązek określenia wysokości cła nałożonego na każdego producenta-eksportera, o którym mowa w rozporządzeniu, chyba że takie traktowanie indywidualne jest niewykonalne. W przypadku państw nieposiadających gospodarki rynkowej takie rozporządzenie ogranicza się jednak do określenia wysokości cła antydumpingowego nałożonego na szczeblu danego państwa dostawcy. Instytucje muszą jednak obliczyć indywidualne cło antydumpingowe dla producentów-eksporterów z siedzibą w państwie nieposiadającym gospodarki rynkowej, którzy na podstawie właściwie uzasadnionych wniosków wykażą, że spełniają kryteria uzasadniające indywidualne traktowanie.

W tym kontekście Trybunał stwierdził, że Rada i Komisja są co do zasady zobowiązane do rozpatrzenia skierowanych do nich wniosków o traktowanie indywidualne oraz do wypowiedzenia się na temat tych wniosków, także w przypadku skorzystania z techniki kontroli wyrywkowej.

W tym przypadku Trybunał orzekł, że Rada i Komisja nie wypowiedziały się na temat wniosków o traktowanie indywidualne złożonych przez producentów-eksporterów chińskich i wietnamskich nieobjętych kontrolą wyrywkową i uznał w konsekwencji rozporządzenie za nieważne także w tym zakresie.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.