Nawet gdyby Tribunal Administratif de Strasbourg stwierdził, że mężczyźni mający stosunki seksualne z innymi mężczyznami są narażeni we Francji na wysokie ryzyko nabycia chorób takich jak HIV, powstaje pytanie, czy trwałe przeciwwskazanie do oddania krwi jest zgodne z prawami podstawowymi Unii, a w szczególności z zasadą niedyskryminacji ze względu na orientację seksualną².

W związku z tym, że uregulowanie francuskie może stanowić przejaw dyskryminacji osób homoseksualnych ze względu na orientację seksualną, Trybunał przypomniał, że wszelkie ograniczenia w korzystaniu z praw i wolności uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej mogą być wprowadzone wyłącznie wtedy, gdy są konieczne i rzeczywiście odpowiadają celom interesu ogólnego uznawanym przez Unię lub potrzebom ochrony praw i wolności innych osób. W tym względzie Trybunał orzekł, że jeśli przewidziane w uregulowaniu francuskim wykluczenie przyczynia się do zminimalizowania ryzyka przeniesienia chorób zakaźnych na biorców i, tym samym, do realizacji ogólnego celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego, zasada proporcjonalności nie musi być przestrzegana. Nie można wykluczyć, że HIV może być wykryty za pomocą skutecznych technik mogących zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia biorców. Sąd krajowy musi zbadać, czy takie techniki istnieją przy założeniu, że testy należy przeprowadzać zgodnie z najnowszymi procedurami naukowymi i technicznymi.

W wypadku braku takich technik Tribunal Administratif de Strasbourg musi zbadać, czy nie istnieją metody mniej restrykcyjne niż stałe wykluczenie z oddawania krwi, które zapewniłyby wysoki poziom ochrony zdrowia biorców, a w szczególności, czy kwestionariusz i osobista rozmowa przeprowadzana przez wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia mogą umożliwić zidentyfikowanie w sposób bardziej szczegółowy ryzykownych zachowań seksualnych.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.