28 stycznia 2016 r. Sąd Unii Europejskiej stwierdził nieważność zamrożenia środków finansowych pięciu Ukraińców, w tym Mykoły Janowycza Azarowa i Siergieja Arbuzowa, byłych premierów Ukrainy, za okres od dnia 6 marca 2014 r. do dnia 5 marca 2015 r., gdyż nie można uznać osoby za odpowiedzialną za sprzeniewierzenie funduszy z tego jedynie powodu, że jest ona objęta dochodzeniem wstępnym w państwie trzecim, a Rada nie wie, jakie czyny są zarzucane tej osobie w ramach tego dochodzenia.

Wyroki w sprawach T-331/14 Mykoła Janowycz Azarow/Rada, T-332/14 Ołeksij Mykołajłowicz Azarow/Rada, T-341/14 Siergiej Klujew/Rada, T- 434/14 Siergiej Arbuzow/Rada, T-486/14 Edward Stawickij/Rada

W odpowiedzi na kryzys ukraiński, który rozpoczął się pod koniec 2013 r., Rada zdecydowała, w dniu 5 marca 2014 r., zamrozić środki finansowe i zasoby gospodarcze osób wskazanych jako odpowiedzialne za defraudację ukraińskich funduszy państwowych. Mykoła Janowycz Azarow i Siergiej Arbuzow, którzy kolejno zajmowali stanowisko premiera Ukrainy do lutego 2014 r., jak również syn M. Azarowa (Ołeksij Mykołajłowicz Azarow) i dwaj inni Ukraińcy (Siergiej Klujew, brat byłego szefa kancelarii prezydenta Ukrainy i Edward Stawickij, były minister Ukrainy ds. paliw i energii) zostali na okres od dnia 6 marca 2014 r. do dnia 5 marca 2015 r. umieszczeni w wykazie osób, do których ma zastosowanie zamrożenie środków finansowych z tego powodu, że byli na Ukrainie objęci wstępnym dochodzeniem w związku z udziałem w przestępstwach związanych ze sprzeniewierzeniem ukraińskich środków publicznych i ich nielegalnym przesyłaniem poza Ukrainę. Tych pięciu Ukraińców wystąpiło do Sądu o stwierdzenie nieważności umieszczenia ich w wykazie¹.

Dzisiejszymi wyrokami Sąd uwzględnił skargi pięciu Ukraińców i stwierdził nieważność zamrożenia aktywów w okresie od dnia 6 marca 2014 r. do dnia 5 marca 2015 r.

Sąd stwierdził, że podobnie jak w sprawie Portnow² Rada wskazała pięciu Ukraińców jako odpowiedzialnych za defraudacje funduszy wyłącznie na podstawie pisma biura prokuratora generalnego Ukrainy z dnia 3 marca 2014 r., w którym wskazano, że dochodzenia wszczęte wobec tych osób „pozwoliły na wykazanie faktu sprzeniewierzenia funduszy publicznych na znaczne kwoty i późniejszego nielegalnego przesłania tych funduszy poza terytorium Ukrainy”. Sąd uznał, że pismo to nie dostarcza żadnej dokładnej informacji dotyczącej czynów konkretnie zarzuconych pięciu Ukraińcom ani ich odpowiedzialności.