Pomimo tego, że art. 11 oraz 12 ust. ustawy o p.d.o.f. nie uległ zmianie na przestrzeni ponad 20 lat od czasu uchwalenia ustawy, to przepisy te były przedmiotem przeciwstawnych interpretacji, co do rozciągnięcia ich zakresu również na świadczenia pracownicze. […]

Z punktu widzenia adresatów norm podatkowych istotnym jest, aby przepisy określające wszystkie elementy zobowiązania podatkowego nie pozostawiały wątpliwości, co do zakresu opodatkowania.

W przypadku opodatkowania pozapłacowych świadczeń pracowniczych takie wątpliwości istnieją. W konsekwencji, pracodawcy - płatnicy, mimo zachowania należytej staranności związanej z interpretacją przepisów, nie są w stanie ustalić, czy świadczenia, które oferują swoim pracownikom w ramach zatrudnienia na podstawie stosunku pracy stanowią przychód podlegający opodatkowaniu, a tym samym, czy są obowiązani obliczyć i pobrać zaliczkę podatku od tego przychodu i tym samym pomniejszyć kwotę wynagrodzenia netto.

Wątpliwości te powodują, że pracodawcy, jako płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych, znajdują się w stanie ciągłej niepewności, co do zakresu oraz wysokości obciążeń podatkowych prowadzonej działalności.

Zapewnienie bezpieczeństwa prawnego ma w prawie podatkowym znaczenie szczególne, ponieważ w tym zakresie władztwo państwa wobec jednostki przejawia się w sposób szczególnie wyraźny – poprzez uregulowania podatkowe ustawodawca ogranicza bowiem chronione konstytucyjnie prawo własności.

PKPP Lewiatan