Przyjęcie omawianego rozwiązania przez Anglików jest także ich sposobem na wypełnienie wymogów wprowadzonej art. 5 rozporządzenia ogólnego „zasady partnerstwa”. Dlatego też rząd w swoim dokumencie programowym deklaruje, iż każde LEP musi opracować własną strategię działania z szerokim spektrum organizacji o profilu gospodarczym, społecznym i środowiskowym. Wprost wymienia też przedsiębiorstwa społeczne, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, inicjatywy na obszarach wiejskich, związki zawodowe, administrację lokalną, przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego, uniwersytety i placówki edukacyjne oraz agencje zajmujące się przeciwdziałaniem dyskryminacji i promocją zatrudnienia.

Zasady funkcjonowania posiadających tak rozbudowane funkcje LEP-ów nie zostały jednak nigdzie prawnie uregulowane. W krajowych dokumentach strategicznych określono tylko ogólne ramy brzegowe. To z nich wynika, iż struktury zarządzania LEP-ów muszą być dostatecznie stabilne i przejrzyste, by zapewnić odpowiedzialność za dostarczanie świadczeń miejscowej ludności. W innych sferach poszczególne partnerstwa mogą różnić się między sobą, zarówno w odniesieniu do formy ich działalności, jak i spełnianej funkcji, przyjmując rozwiązania pozwalające im na działania najlepiej odpowiadające lokalnym potrzebom i możliwościom. Jedne partnerstwa mogą więc potrzebować osobowości prawnej lub ustanowionego organu odpowiedzialnego za podejmowane zobowiązania. Dotyczy to jednak wyjątkowych okoliczności, jak chęci objęcia w posiadanie majątku lub związania się umową na dostarczenie konkretnych usług publicznych. Inne LEP-y, nie planując takiej działalności, mogą tego nie potrzebować. Zasady działania i status prawny każdego partnerstwa ustalają jego członkowie. To oni przecież powinni wiedzieć najlepiej, co chcą razem zrealizować i jak należy się do tego przygotować (zob. pkt. 2.9 „białej księgi” Local Growth…).