Foto: Wikipedia.org

Umysłowe pomieszanie z poplątaniem nastąpiło przy okazji sprawy uboju rytualnego. Tak się stać musiało, bo ilekroć usiłuje się materialny interes pokryć słowami o uczuciach, moralności itp., zaraz pachnie fałszem. Nie wiadomo o co chodzi? To wiadomo, że chodzi o pieniądze. Chociaż w tym wypadku nie wszystkim o własne pieniądze, bardzo wielu za to o własny wizerunek.

Kto stoi po stronie obrońców szlachetnej sprawy, czyli przeciwko cierpieniu zwierząt, jest postępowym humanistą, usadowił się po stronie nowoczesnej myśli i cywilizacyjnego postępu. Kto próbuje wysuwać argumenty za utrzymaniem w Polsce uboju rytualnego, staje po czarnej stronie mocy, jest nie tylko człowiekiem ciemnym i zacofanym, także nieczułym draniem bo popiera cierpienie i zabijanie. Tak więc przeciw tym nieszczęsnym religijnym rytuałom stanęli wrażliwi inteligenci, aktorzy i poeci, no i politycy rzecz jasna, zwłaszcza ci którym wyszło z wyliczenia że bardziej warto ogłosić się czułym humanistą niż zimnym materialistą.

Fałsz polega przede wszystkim na tym, że z cierpieniem zwierząt wiąże się każdy ubój. Podobnie zresztą jak każde zabijanie. Jeśli więc jest ktoś przeciwko cierpieniu i zabijaniu – nie powinien jeść mięsa i takich konsekwentnych przeciwników zabijania zwierząt jest już na świecie sporo. Warto by zapytać kurczaki czy nie cierpią kiedy są zarzynane, krów przewożonych w ciasnocie bez wody i jedzenia, a potem stojących w kolejce po śmierć, ryb duszących się na statkach rybackich, świń zatłukiwanych domowym sposobem na domowy użytek i tak dalej.

Zgadzam się, że nakaz rytualnego uboju wywodzi się z ciemnoty religijnej i brzydzi mnie, podobnie jak inne ciemnoty religijne. Ale nie udawajmy, że zwalczymy czyjąś religijną ciemnotę za pomocą naszej świeckiej ustawy sejmowej. Ani żydzi ani muzułmanie nie przestaną jeść koszernego, ani inne kraje nie przestaną go produkować i eksportować. Nasz Sejm przyjął ustawę szkodliwą dla interesów kraju, a w dodatku nieracjonalną, bo można było poszukać drogi pośredniej. Czyli cierpienie postarać się zmniejszyć, a eksport uratować.

Zacznę od wyjścia racjonalnego. Na kompromis idą gminy muzułmańskie, które w większości akceptują już ubój z t.zw. odwracalnym ogłuszaniem, czyli pomniejszonym cierpieniem zwierzęcia. I w wielu krajach europejskich – w Niemczech, Wielkiej Brytanii czy Danii zdołano opracować takie metody ogłuszania bydła, które muzułmanie zaakceptowali. Czy nie byłoby zatem bardziej racjonalnie przejąć od tych krajów ich technologie zamiast wylewać beztrosko całe dziecko z kąpielą? A do krajów muzułmańskich właśnie ilościowo nasz eksport jest największy.

Jeśli zaś chodzi o żydowskie preferencje uboju rytualnego, to obecnie przegłosowana ustawa sejmowa zakazująca całkowicie takiego uboju, pozostaje w sprzeczności z inną, ciągle aktualną w Polsce ustawą z 1997 roku o stosunku państwa do gmin wyznaniowych żydowskich, gdzie napisano, że gminy „dbają o zaopatrzenie w koszerną żywność”. Podobnie jest w UE. Unijne rozporządzenie ubojowe przewiduje wprawdzie całkowity zakaz uboju rytualnego, jest jednak sprzeczne z Kartą Praw Podstawowych gdzie mówi się o „prawie do uprawiania kultu i uczestnictwa w obrzędach”. Minister administracji Michał Boni szuka w tej zawiłej sprawie kompromisu i proponuje by zezwolić na ubój bez ogłuszania wyłącznie dla potrzeb lokalnych wspólnot wyznaniowych, ale nie na eksport!

Jest to typowa próba kompromisu nazywanego zgniłym kompromisem. Jeśli jesteśmy tak bardzo pryncypialni i odrzucamy cierpienie zwierząt zwiększane przez religijne przesądy, to jak wytłumaczyć fakt, że nie wszystkim zwierzętom dajemy taką samą szansę umierania w łagodniejszy sposób? W majestacie prawa państwowego mamy uznać, że jajeczko może być nieświeże częściowo? Co i tak zapewne nie uchroni naszego kraju przed zarzutem antysemityzmu, który to zarzut już się zresztą po głosowaniu w Sejmie pojawił. Jest absurdalny, ale przywykliśmy że pojawia się na zawołanie.

Teraz o szkodliwości ustawy dla interesu ekonomicznego kraju. Celebryci, wrażliwi humaniści oraz politycy, którym zakaz uboju się kalkulował, próbują teraz minimalizować straty. Mówią, że nikt przecież pracy z tego powodu nie stracił, a eksport będzie jak był itp. Krystyna Naszkowska, autorka kompetentna w sprawach rolnych jak mało kto, podaje w „Gazecie Wyborczej” fakty odmienne od propagandowego chciejstwa. Po pierwsze już po pierwszych ustaleniach rządowych na temat uboju zamarł eksport do Turcji, krajów arabskich i Izraela. Po drugie już nasze zakłady mięsne, w których dzieliło się sztuki bydła na poszczególne elementy – polędwicę, antrykot czy zad, teraz sprzedają na Zachód całe ćwierci wołowe. I teraz tam, a nie u nas rozbierają „naszą” wołowinę na części co znaczy że pracownikom tej gałęzi gospodarki odebrano część zajęcia. I jeśli nawet jeszcze te zakłady nie zwalniały ludzi bo czekały na ustalenia sejmowe, to teraz będą zwalniać bo cudów tu nie ma.

Inne kraje Unii skorzystały na naszej wrażliwości dla zwierząt. Tylko w pierwszym kwartale tego roku Francja zwiększyła swój eksport mięsa do Turcji o 20 procent. U nas obrońcy zwierząt cieszą się, że humanizm zwyciężył, a bardziej na Zachód, ten wrażliwy i cywilizowany, cieszą się eksporterzy że wypadł im z rynku groźny konkurent.

W 80 polskich zakładach mięsnych zaczną teraz zwalniać pracowników, a z eksportu zacznie płynąć mniej pieniędzy. I to akurat kiedy ekonomiści szacują że w kasie państwa zabraknie w tym roku 15-25 mld. złotych ponad już zapisane 35,6 mld deficytu.

Wrażliwi humaniści bardzo lubią powtarzać, że „pieniądze nie są najważniejsze”, ale zachowują się tak, jakby pieniądze w ogóle nie były ważne. Oczywiście póki nie zabraknie na finansowanie kolejnego muzeum czy teatru. Wtedy tupią nogami i krzyczą, że skąpi się środków na to co najważniejsze, czyli na duchowy rozwój narodu. Przy okazji takiej jak forsowanie omawianej tu ustawy zaczynam wątpić czy aby ten „duchowy rozwój” nie pozostaje czasem w sprzeczności z rozwojem w ogóle.
Studio Opinii