Rozważania należy zatem rozpocząć od sformułowania założeń i podstawowych zasad funkcjonowania polskiej wersji skargi na akt stosowania prawa. Powyższy mo­del (model postulowany) zostanie zrekonstruowany na podstawie formułowanych w naszym piśmiennictwie propozycji zmian pod adresem polskiej skargi oraz poglą­dów wyrażanych w literaturze obcojęzycznej poświęconej problematyce skargi kon­stytucyjnej. Następnie w sposób syntetyczny ukazane zostaną istota oraz mocne i sła­be strony obecnie funkcjonującego rozwiązania, a także rozwiązania postulowanego. W tym celu należy odwołać się do doświadczeń innych państw, w których funkcjonuje model o szerokim zakresie ochrony skargowej. W piśmiennictwie za wzorcowe w tym względzie przyjmuje się uregulowania niemieckie, hiszpańskie i czeskie. Regula­cje skargi we wskazanych państwach przewidują bowiem możliwość zaskarżania za­równo aktów zawierających normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, jak i indywidualnych rozstrzygnięć, tj. orzeczeń sądów, decyzji administracyjnych, a na­wet faktycznych działań organów władzy publicznej oraz zaniechań, jeśli naruszają konstytucyjne prawa i wolności. Dodatkowo skargi konstytucyjne występujące w tych państwach uznaje się za realizujące przede wszystkim funkcję podmiotową skargi – akcent pada tu na ochronę praw jednostki i złagodzenie skutków odczuwalnego dla skarżącego naruszenia. Z drugiej strony długoletnia praktyka funkcjonowania skar­gi niemieckiej, jak i hiszpańskiej ujawniła z całą ostrością konsekwencje przyjęcia założenia możliwie szerokiej ochrony skargowej. Doświadczenia Niemiec, Hiszpanii i Czech w zakresie skargi oraz kierunki przeobrażeń tej instytucji dają dostateczne podstawy do formułowania ocen na temat korzyści i kosztów tzw. szerokiego mode­lu skargi. Wnioski wyciągnięte na tym polu należy odnieść do rozwiązań przyjętych w prawie polskim, by ostatecznie spróbować odpowiedzieć na zasadnicze pytania o to, czy przekształcenie polskiej skargi polegające na poszerzeniu zakresu ochrony skargowej i zindywidualizowaniu tej ochrony jest w polskim systemie możliwe, czy jest w ogóle pożądane oraz z jakiej perspektywy. W tym wypadku należy wziąć pod uwagę zarówno punkt widzenia skarżących, jak i samego Trybunału Konstytucyjnego. Nie bez znaczenia jest także szersza perspektywa, a mianowicie spojrzenie na system środków ochrony prawnej globalnie z uwzględnieniem zarówno krajowych, ponadna­rodowych, jak i międzynarodowych instrumentów ochrony praw jednostki.