Aby rozstrzygnąć spór, sąd administracyjny musiał przede wszystkim ocenić, czy dane, których udostępnienia domagał się skarżący, rzeczywiście stanowią informację publiczną zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej. WSA przypomniał, że na gruncie orzecznictwa pojęcie „informacji publicznej” jest rozumiane szeroko. Przyjmuje się zatem, że jest to „każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także wytworzona lub odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.” Obowiązek informacyjny nie musi przy tym pokrywać się z zakresem działania danego podmiotu. Zgodnie z ogólną zasadą, do udzielenia informacji publicznej są zobligowane podmioty będące w jej posiadaniu, „jednak tylko wówczas, gdy informacja nie została wcześniej udostępniona wnioskodawcy i nie funkcjonuje ona w obiegu publicznym.”

Jak wskazał sąd, dane, których żądał skarżący, spełniają kryteria „informacji publicznej”: dotyczą one sposobu rejestracji obrad rady gminy, odnoszą się zatem do technicznej sfery działania organu gminy.

„W sytuacji, gdy przebieg posiedzeń Rady Gminy K. jest rejestrowany, to informację publiczną stanowi nie tylko sam zapis dźwiękowy, ale również informacja na temat warunków (parametrów) technicznych, w jakich dokonano rejestracji przebiegu danego posiedzenia.”

Jak dodał WSA, również dane dotyczące sprzętu i programu, przy pomocy których nagrano sesję, są informacją publiczną, gdyż dotyczą w istocie wyposażenia technicznego, a więc majątku, jakim dysponuje jednostka samorządu terytorialnego. Z tego względu, wójt miał obowiązek udzielić skarżącemu żądanych przez niego informacji – a niewywiązanie się z tego wymogu oznacza, że organ pozostawał w bezczynności.
Biuletyn Kompas, Instytut Spraw Publicznych