Podsumowując koncepcje Sieyèsa dotyczące specjalnego organu – jury konstytucyjnego – można określić jego cechy (tu znowu odwołuję się do prac A. Sulikowskiego oraz M. Goldoniego) w kilku punktach:
1. miał to być organ elitarny, złożony z wykształconych, wyspecjalizowanych sędziów na kształt platońskiej idei króla-filozofa (w kolegialnym wydaniu); wybór do jury miał być ukoronowaniem politycznej kariery parlamentarzysty i wpływać na jego postawę w trakcie wykonywania mandatu – po to aby zwiększyć szansę na wybór
2. miał się odznaczać niezależnością kompetencyjną od innych władz oraz szczególną pozycją ustrojową poza ścisłym trójpodziałem władzy, a także niezależnością od innych władz (w sposób zbliżony do współczesnej sędziowskiej niezawisłości)
3. celem jury miało być korygowanie błędów popełnianych przez niebezpieczny, bo nie zawsze racjonalny parlament,
4. strategią jury miało być wspieranie postępu i optymalizacja konstytucji jako aktu prawnego poprzez ustalanie przez sędziów treści jej norm w drodze wykładni. M. Goldoni zwraca uwagę na istotny kontekst historyczno-ustrojowy. Jury miało służyć wzmocnieniu konstytucji i idei rządów konstytucyjnych. W czasach, kiedy powstała koncepcja Sieyèsa, konstytucja pisana była wciąż nowością. Rządy terroru podważyły zaufanie do władz i konstytucji. Autorytet ustawy zasadniczej należało budować prawie od zera przede wszystkim wzmacniając ją poprzez system gwarancji.

„Prawa stworzono aby kierować mądrymi, z nadzieją, że nie będzie to potrzebne, ale także by kontrolować złych, których twardość serc nie przeszkodzi im w popełnieniu zbrodni”. Platon

Koncepcja Sieyèsa zasługuje na zainteresowanie i refleksję. Jednych doprowadzi do wniosku, że wszystko już było, drugich być może zafrapuje surowymi ocenami korpusu wyborczego, czyli ludu, inni skupią się na kontrowersyjnej biografii Sieyèsa odwracając oczy od tego co głosił, jeszcze inni dostrzegą u francuskiego autora liczne echa dawniejszych myślicieli, jak chociażby Platon, ale i inspirację dla późniejszych – jak Benjamina Constanta, który był zafascynowany dorobkiem Sieyèsa. To Platon w „Państwie” stwierdził, że „Prawa stworzono aby kierować mądrymi, z nadzieją, że nie będzie to potrzebne, ale także by kontrolować złych, których twardość serc nie przeszkodzi im w popełnieniu zbrodni”. Uznawanie „jury konstytucyjnego” za protoplastę obecnych trybunałów konstytucyjnych byłoby nieuprawnionym uproszczeniem. A jednak idea jury i postulaty Sieyèsa wywarły istotny wpływ na kształt wielu z nich.