Dość istotną barierą rozwojową jest też niedostatek wiedzy o sytuacji panującej na lokalnych rynkach. Brak informacji jest szczególnie ważny w przypadku lokalnych władz. Mając pełną wiedzę o potrzebach lokalnego biznesu mogą one wcześniej reagować na zmieniające się realia, np. dopasowując ofertę edukacyjną w regionie tak, by zapewnić stały dopływ pracowników o konkretnych umiejętnościach. Inna sprawa to nieogłaszanie przez wielu lokalnych przedsiębiorców informacji o wakatach. O tym, że powstaje nowe lub zwolniło się istniejące stanowisko pracy, w wielu przypadkach dowiadujemy się drogą nieformalną, rzadziej zaś – znajdując ogłoszenie w prasie lub internecie. Wykorzystywanie do tego mediów elektronicznych przez małe i średnie firmy nie jest jeszcze w Polsce popularną praktyką.

Z drugiej strony wielu pracodawców nie chce korzystać z pośrednictwa urzędów pracy, z uwagi na związane z tym patologie. Dość często na przykład do pracodawców wysyłano bowiem osoby, które nie szukały pracy i informowały o tym dopiero podczas rozmów kwalifikacyjnych.  Należy jednak pamiętać, że wciąż dla ogromnej grupy osób, w szczególności o niskich kwalifikacjach i długotrwale pozostających bez pracy, to właśnie urzędy pracy są głównym źródłem informacji na temat sytuacji na lokalnym rynku. Gdy więc trafia tam jedynie ułamek ofert pracy, prawdopodobieństwo znalezienia zatrudnienia przez najmniej mobilnych jest jeszcze mniejsze.

Niedostateczna liczba miejsc pracy w regionie sprzyja natomiast wyjazdom za granicę. Wielu młodych wyjeżdża z rodzinnych miejscowości na studia, po których ukończeniu zostają w tym nowym miejscu. Konsekwencją migracji, a co za tym idzie – kurczenia się zasobów pracy, oraz starzenia się lokalnych społeczności może być uszczuplenie wpływów lokalnych budżetów. Powoduje to zmniejszenie finansowania potrzeb społeczności lokalnej czy inwestycji.