W tych okolicznościach Trybunał doszedł do wniosku, że podstawy wyłączenia odpowiedzialności przewoźnika określone w przepisach ujednoliconych nie mają zastosowania    w ramach    systemu    odszkodowawczego    ustanowionego    rozporządzeniem.

W tym względzie Trybunał zwrócił uwagę, że prace przygotowawcze do rozporządzenia bez wątpienia wskazują na to, że zamiarem prawodawcy Unii było rozciągnięcie obowiązku przyznania odszkodowania na sytuacje, gdy przewoźnicy są zwolnieni z obowiązku naprawienia szkody na mocy przepisów ujednoliconych.

Trybunał odrzucił również możliwość stosowania w drodze analogii norm dotyczących siły wyższej zawartych w przepisach w sprawie praw pasażerów korzystających z innych środków transportu, takich jak samolot, statek, autokar i autobus. Zważywszy bowiem na fakt, że poszczególne środki transportu nie są zamienne pod względem warunków korzystania z nich, sytuacja przedsiębiorców działających w różnych sektorach środków transportu nie jest porównywalna.

W tych okolicznościach Trybunał odpowiedział, że przedsiębiorstwo kolejowe nie ma prawa zawrzeć w swoich ogólnych warunkach przewozu klauzuli, na mocy której jest ono zwolnione z ciążącego na nim obowiązku przyznania odszkodowania za opóźnienie, jeżeli opóźnienie spowodowane jest działaniem siły wyższej.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.
ETS