że Komisja nie przedstawiła konkretnych przykładów ukazujących, że opłaty za dostęp są ustalane przez władze czeskie z pominięciem wymogów dyrektywy. W konsekwencji, Trybunał uznał ten zarzut za bezzasadny.

Po czwarte, Komisja uważa, że poprzez nieustanowienie planu poprawy wydajności mającego na celu stworzenie zachęty zarówno dla przedsiębiorstw kolejowych, jak i zarządcy infrastruktury do zredukowania do minimum zakłóceń i poprawy wydajności sieci, Republika Czeska uchybiła swoim zobowiązaniom wynikającym z prawa Unii. Z uwagi na fakt, że Trybunał stwierdził, że nie można postrzegać powołanych przez Republikę Czeską przepisów ustawowych i postanowień umów zbiorowych za stanowiące spójną i transparentną całość, którą można zakwalifikować jako „plan poprawy wydajności”, uznał ten zarzut za uzasadniony.

Po piąte, Komisja podnosi, że zgodnie z prawem czeskim decyzje urzędu transportu kolejowego mogą być zaskarżane w drodze odwołania administracyjnego do ministerstwa transportu. Tymczasem, takie przedsądowe odwołanie administracyjne byłoby sprzeczne z dyrektywą 2001/14. W tym względzie Trybunał stwierdził, że z tego aktu wynika, że decyzje administracyjne wydane przez organ kontroli mogą być poddane wyłącznie kontroli sądowej i orzekł zatem, że przepisy czeskie naruszają prawo Unii.

Komisja vs Słowenia

Dyrektywa 91/440 stanowi, że dla zagwarantowana sprawiedliwego i niedyskryminującego dostępu
do     infrastruktury     kolejowej,     „podstawowe     funkcje”       należy     powierzyć     organom     lub

przedsiębiorstwom, które same nie świadczą żadnych kolejowych usług transportowych. Wśród tych podstawowych funkcji znajduje się w szczególności przydzielanie przedsiębiorstwom transportu kolejowego tras pociągów, czyli przydzielanie określonego czasu na ruch pociągów na części sieci kolejowej.

W tym kontekście Komisja zarzuciła przede wszystkim Słowenii, że uchybiła zobowiązaniom w zakresie, w jakim słoweński zarządca infrastruktury, który również dostarcza usługi transportu kolejowego, uczestniczy w ustalaniu rozkładów jazdy pociągów i tym samym w funkcji przydziału tras pociągów lub alokacji zdolności przepustowej infrastruktury.

Trybunał przypomniał, że zgodnie z dyrektywą 91/440 podejmowanie decyzji związanych z przydzielaniem tras, w tym zarówno określanie i ocena dostępności, uważa się za funkcje podstawowe. Trybunał wywiódł stąd, że na przedsiębiorstwo kolejowe nie można przenieść ogółu prac przygotowawczych do wydania takich decyzji. Zważywszy, że taka sytuacja występuje w przypadku Słowenii, Trybunał stwierdził, że zarzut Komisji jest zasadny.