Zakaz nie dotyczy wykorzystania symboliki w muzealnictwie, działalności naukowej, w tym wydawnictwach naukowych i podręcznikowych (materiałach oświatowych), podczas inscenizacji o charakterze rekonstrukcji historycznej, a także „na nagrobkach, pomnikach i znakach pamiątkowych znajdujących się na cmentarzach”. To ostatnie oznacza, że symbolika sowiecka może pozostać na pomnikach żołnierzy Armii Czerwonej, umieszczonych na ich grobach, ale nie poza nimi; spowoduje to prawdopodobnie wiele sporów o to, które pomniki stoją nad zbiorowymi mogiłami (wiele „bratnich mogił” w centrach ukraińskich miast i miasteczek to fikcyjne miejsca pochówku).

Przez symbolikę reżimu komunistycznego ustawa rozumie symbolikę ZSRR, Ukraińskiej SRR i innych republik sowieckich oraz europejskich krajów „demokracji ludowej” (cudzysłów oryginału), o ile nie są one obecnie obowiązującymi symbolami państwowymi, hymnów ZSRR i republik sowieckich, wszelką symbolikę z użyciem sierpa i młota (ale nie – samej gwiazdy pięcioramiennej), pomniki i inne wyobrażenia działaczy ruchu komunistycznego i organów władzy ZSRR oraz oddające cześć wydarzeniom z historii ruchu komunistycznego i ZSRR (z wyjątkiem związanych z walką z „nazistowskimi okupantami” oraz ukraińską nauką i kulturą), a także nazwy miejscowości, jednostek administracyjnych i innych obiektów topograficznych, związane z historią ruchu komunistycznego i ZSRR oraz ich działaczami (z tym samym wyłączeniem, co dotyczące pomników). Natomiast za symbolikę nazistowską uznano wyłącznie symbolikę NSDAP i III Rzeszy (nie są zatem zakazane symbole neonazistowskie, jak np. „wilczy hak” używany przez niektóre ukraińskie organizacje nacjonalistyczne).

Ustawa wprowadza do kodeksu karnego przepis, penalizujący propagowanie symboliki komunistycznej i nazistowskiej.
Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia