Świat
Przemiany konstytucyjne w Egipcie. Od kolonializmu do arabskiej wiosny
Al-Azhar| Arabska Wiosna| Bractwo Muzułmańskie| Egipt| Gamal Abdel Naser| Hosni Mubarak| Imperium Osmańskie| Islam| kolonializm| Konstytucja| Koran| Muhammad Mursi| prorok Muhammad| rewolucja| szariat
włącz czytnikPierwsza egipska konstytucja z 1882 r. powstała w trakcie kryzysu finansowego, jaki dotknął kraje Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Jej głównym celem było wzmocnienie państwa przed zewnętrzną ingerencją ze strony mocarstw europejskich oraz potwierdzenie autonomii kraju na arenie międzynarodowej. Konstytucja miała zreformować władze publiczne poprzez uregulowania fiskalne, na które został położony wyraźny nacisk. Twórcy konstytucji wywodzili się z elity rządzącej, zatem przepisy konstytucyjne nie miały podłoża społecznego, ale polityczne.
W związku z gwałtownymi przemianami dokonującymi się w regionie zwłaszcza po I wojnie światowej, związanymi z upadkiem Imperium Osmańskiego, okresem mandatowym i wreszcie uzyskiwaniem niepodległości przez kraje arabskie, rozwój konstytucjonalizmu związany był — jak się wydaje — przede wszystkim z potrzebą określenia ram funkcjonowania nowo powstałych władz oraz zdefiniowania tożsamości narodowej, którą społeczeństwa tych krajów będą budować przez następne dziesięciolecia. Konstytucje służyły tworzeniu więzi z państwem, potwierdzającym jego samostanowienie. Z uwagi na kopiowanie wzorców zachodnich do konstytucji arabskich (jak w przypadku konstytucji egipskiej z 1923 r. wzorowanej na konstytucji Belgii) założenia ideowe europejskich ustaw zasadniczych zostały wypaczone przez różnice kulturowe i niemożliwe do obejścia trudności związane z rzeczywistością polityczną w regionie (szczególnie po powstaniu państwa Izrael i po pierwszej wojnie arabsko-izraelskiej w latach 1948-1949).
Dla konstytucyjnej historii Egiptu, oprócz uwarunkowań geopolitycznych, charakterystyczne jest to, że w przeciągu niecałych 100 lat od uzyskania niepodległości konstytucje (lub jej pojedyncze przepisy) zmieniano ponad 10 razy, łącznie z całkowitą zmianą ustroju (przejściem od monarchii konstytucyjnej do republiki prezydenckiej) i próbą stworzenia unii arabskiej z Syrią. Dodatkowo na kształt polityki egipskiej, zarówno tej zewnętrznej, jak i wewnętrznej, ogromny wpływ miały jednostki sprawujące władzę, przede wszystkim Gamal Abdel Naser, uznawany za ojca współczesnego Egiptu, propagator idei panarabizmu i zwolennik jedności arabskiej w świecie. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż Egipt jako najliczniejszy z krajów arabskich nadal pełni rolę politycznego i kulturalnego lidera w regionie.
Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.
Artykuły powiązane
Brak art. powiąznych.
Załączniki
Komentarze
Polecane
-
Oświadczenie Andrzeja Rzeplińskiego, prezesa Trybunału Konstytucyjnego
Andrzej Rzepliński -
Kaczorowski: Mitteleuropa po triumfie Trumpa
Aleksander Kaczorowski -
Piotrowski: Trybunał Konstytucyjny na straży wolnych wyborów i podstaw demokracji
Ryszard Piotrowski -
Prawnicy wobec sytuacji Trybunału Konstytucyjnego, badania i ankieta
Kamil Stępniak -
Skotnicka-Illasiewicz: Młodzież wobec Unii w niespokojnych czasach
Elżbieta Skotnicka-Illasiewicz
Najczęściej czytane
-
O naszym sądownictwie
Jan Cipiur -
Przepraszam, to niemal oszustwo
Stefan Bratkowski -
iACTA alea est
Magdalena Jungnikiel -
TK oddalił wniosek Lecha Kaczyńskiego dotyczący obywatelstwa polskiego
Redakcja -
Adwokat o reformie wymiaru sprawiedliwości
Rafał Dębowski
Brak komentarzy.