Krótko chciałbym się odnieść także do stosowania przez sądy administracyjne tzw. wykładni prokonstytucyjnej, koncepcji tzw. oczywistej niekonstytucyjności oraz odmowy zastosowania przepisu, jeżeli Trybunał w uzasadnieniu wyroku – a nie w jego sentencji – przedstawił swoje stanowisko o niekonstytucyjności przepisu. Wszystkie te techniki i koncepcje orzecznicze traktuję jako przejaw wrażliwości konstytucyjnej sądów administracyjnych i ich troski o nieobciążanie Trybunału Konstytucyjnego sprawami, jeżeli nie jest to konieczne. Dzięki temu rozstrzygnięcie przez sąd administracyjny sprawy, w której pojawiła się wątpliwość konstytucyjna, jest szybsze – bez czekania na orzeczenie Trybunału w sprawie przedstawionego pytania prawnego. Ale zarazem tylko wyrok Trybunału Konstytucyjnego przesądzający w sentencji niezgodność przepisu z Konstytucją ma moc powszechnie obowiązującą i jest ostateczny. Dostrzega to również Naczelny Sąd Administracyjny; przypomniał on m.in. – w odniesieniu do wykładni prokonstytucyjnej stosowanej przez sądy – że zabieg interpretacyjny sądu nie może polegać na nadawaniu przepisowi znaczenia sprzecznego z jego brzmieniem, ani wypełniać istniejących instytucji prawnych nowymi treściami wbrew jasno zadeklarowanej woli i intencji ustawodawcy. Byłoby to bowiem wkroczenie w materię zastrzeżoną dla Trybunału Konstytucyjnego²⁵.