TK
Glosa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 12 marca 2014 r. (sygn. akt P 27/13)
Felix Frankfurter| glosa| Kodeks wykroczeń| Marek Kotlinowski| Prokurator Generalny| RPO| sprawca| Trybunał Konstytucyjny| Wojciech Hermeliński| wykroczenie| zdanie odrębne
włącz czytnikTK umorzył postępowanie co do zarzutu niekonstytucyjności art. 96 § 3 k.w., który nie zawiera wyłączenia odpowiedzialności za wykroczenie, gdy wskazanie mogłoby dotyczyć osoby najbliższej właścicielowi lub posiadaczowi pojazdu, uznając, że dokonanie kontroli konstytucyjności wymagało wskazania innego przepisu prawa. Należy zgodzić się z rozstrzygnięciem TK w tym zakresie, gdyż w pytaniu prawnym nie wskazano przepisu konstytucyjnego, z którym sprzeczny byłby brak wyłączenia obowiązku wskazania osoby najbliższej. Podzielając również stanowisko co do ustalonego wzorca kontroli, wydaje się, że art. 47 Konstytucji mógł stanowić potencjalny przepis, z którym oceniony zostałby fakt niewyłączenia osób bliskich z kręgu osób podlegających obowiązkowi wskazania.
Argumentacja sądu pytającego w kwestii nieproporcjonalności art. 96 § 3 k.w. oparta została na twierdzeniu, że obowiązek zawiadomienia dotyczy jedynie przestępstw wymienionych w art. 240 § 1 k.k. TK przyjął jednak, iż przestępstwa stanowią czyny „o innym istotowo charakterze, zagrożonym jakościowo inną sankcją” i z tego względu stanowisko sądu pytającego jest nietrafne. Nie próbując definiować istoty przestępstwa, wydaje się jednak, że w nauce prawa karnego coraz więcej zwolenników zyskuje przekonanie, iż przestępstwa i wykroczenia należą do tej samej kategorii rodzajowej, a o zakwalifikowaniu danego czynu decyduje wola ustawodawcy. Przykładem może być wykroczenie polegające na prowadzeniu pojazdu mechanicznego po spożyciu alkoholu (art. 87 k.w.) i prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości (art. 178a k.k.), co stanowi już przestępstwo. Różnica sprowadza się do zdefiniowania stanu nietrzeźwości, co pozostaje w gestii ustawodawcy. Istota tych dwóch czynów stypizowanych w ustawach karnych jest tożsama, polega bowiem na prowadzeniu pojazdu mechanicznego po czynności faktycznej, polegającej na spożywaniu alkoholu. Przede wszystkim należy stwierdzić, iż nie jest dopuszczalne kwestionowanie konstytucyjności art. 96 § 3 k.w. przez pryzmat przepisu prawnego innego aktu normatywnego tej samej rangi, tj. art. 240 § 1 k.k.
Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.
Załączniki
Komentarze
Polecane
-
Oświadczenie Andrzeja Rzeplińskiego, prezesa Trybunału Konstytucyjnego
Andrzej Rzepliński -
Kaczorowski: Mitteleuropa po triumfie Trumpa
Aleksander Kaczorowski -
Piotrowski: Trybunał Konstytucyjny na straży wolnych wyborów i podstaw demokracji
Ryszard Piotrowski -
Prawnicy wobec sytuacji Trybunału Konstytucyjnego, badania i ankieta
Kamil Stępniak -
Skotnicka-Illasiewicz: Młodzież wobec Unii w niespokojnych czasach
Elżbieta Skotnicka-Illasiewicz
Najczęściej czytane
-
O naszym sądownictwie
Jan Cipiur -
Przepraszam, to niemal oszustwo
Stefan Bratkowski -
iACTA alea est
Magdalena Jungnikiel -
TK oddalił wniosek Lecha Kaczyńskiego dotyczący obywatelstwa polskiego
Redakcja -
Adwokat o reformie wymiaru sprawiedliwości
Rafał Dębowski
Brak komentarzy.