W tej sytuacji rząd skłonił trzech sędziów Trybunału - mianowanych na wniosek izb parlamentu — do rezygnacji, a równocześnie wydał rozporządzenie z mocą ustawy (23 V 1933 r.) dopuszczające sędziów mianowanych na wniosek izb parlamentu do udziału w posiedzeniach Trybunału tylko, jeśli wszystkie stanowiska w Trybunale Konstytucyjnym są obsadzone. W rezultacie dalszych czterech sędziów zostało wykluczonych z prac Trybunału Konstytucyjnego, co spowodowało brak quorum i sparaliżowało jego działalność.

Konstytucja z 1 V 1934 r. zniosła Trybunał Konstytucyjny i część jego zadań przekazała tzw. Verfassungssenat wchodzącemu w skład Trybunału Federalnego (utworzonego w miejsce Trybunału Administracyjnego). Były to już jednak rozwiązania-atrapy, a ostateczny rozpad wymiaru sprawiedliwości nastąpił po Anschlussie. Toteż rok 1933 uznaje się w literaturze austriackiej za kres istnienia demokratycznego systemu ustrojowego i wyłącza się lata 1933— 1945 z rozważań konstytucyjno-prawnych, tworząc fikcję ciągłości rozwoju 1920— 1933 i od 1945 r.

^*Państwo, prawo, obywatel: zbiór studiów dla uczczenia 60-lecia urodzin i 40-lecia pracy naukowej profesora Adama Łopatki / Polska Akademia Nauk. Instytut Państwa i Prawa., Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989.