TK



"Przywilej korzyści" w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego

niekonstytucyjność| orzecznictwo TK| przywilej korzyści| sentencja| skarga konstytucyjna| Trybunał Konstytucyjny| uzasadnienie| wadliwy akt normatywny

włącz czytnik

„Przywilej korzyści” został zatem wprowadzony jako stosowna formuła do sentencji wyroku w tym samym punkcie, w którym określono termin utraty mocy obowiązującej niekonstytucyjnego przepisu.

Należy zauważyć, że wyrok o sygn. akt SK 38/03 nie był pierwszym orzeczeniem, w którym TK zastosował odroczenie w sprawie wszczętej skargą konstytucyjną. Wcześniej zapadły cztery tego rodzaju orzeczenia15. W żadnym z nich problem możliwości wznowienia postępowania, na kanwie którego wniesiono skargę konstytucyjną, nie był jednak rozważany. W żadnym więc „przywilej korzyści” nie został zastosowany. Okazuje się również, że pogląd o konieczności uwzględnienia szczególnej sytuacji podmiotów inicjujących postępowanie przed TK w razie odroczenia utraty mocy obowiązującej niekonstytucyjnego aktu normatywnego został sformułowany w orzecznictwie SN wcześniej aniżeli w wyroku TK o sygn. akt SK 38/03. Otóż, SN stwierdził w uchwale z 23 stycznia 2004 r. (sygn. akt III CZP 112/2003)16, że sądy i inne podmioty powinny stosować niekonstytucyjny przepis w okresie odroczenia „z wyjątkiem sprawy, która była przyczyną wszczęcia postępowania przed Trybunałem”. Uchwałę tę SN podjął niemal cztery miesiące przed ogłoszeniem przez TK wyroku o sygn. akt SK 38/03, w którym „przywilej korzyści” po raz pierwszy stał się elementem sentencji.

Po wyroku w sprawie o sygn. akt SK 38/03 „przywilej korzyści” został zastosowany przez TK jeszcze w pięciu innych orzeczeniach wydanych w postępowaniu wszczętym skargą konstytucyjną. W czterech z nich został wprowadzony do sentencji w postaci formuły analogicznej do tej wcześniej przedstawionej, zaś w jednym orzeczeniu — zamieszczono go w uzasadnieniu, pomijając w sentencji. Dotychczas tylko w jednej sprawie TK wyraźnie wykluczył możliwość zastosowania „przywileju korzyści” dla skarżącego, zamieszczając stosowne rozważania w uzasadnieniu orzeczenia.

Chodzi o wyrok z 24 października 2007 r. (sygn. akt SK 7/06), w którym TK stwierdził niekonstytucyjność przepisów dotyczących orzekania przez asesora sądowego, jednocześnie odsuwając w czasie utratę ich mocy obowiązującej. W czterech sprawach rozstrzygniętych po wyroku o sygn. SK 38/03 TK w żaden sposób nie odniósł się do problemu „przywileju korzyści”. W tych orzeczeniach TK z reguły czynił jednak pewne ogólne uwagi, z których wynikało, że nikt nie ma możliwości wznowienia postępowania w okresie odroczenia. Te rozważania obejmowały również sprawę skarżącego, która nie została w odmienny sposób potraktowana.

Trybunał Konstytucyjny

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.