6 czerwca 2014 r. zakończyło się 55. posiedzenie Senatu.

Senat przeprowadził drugie czytanie czterech senackich projektów ustaw, z których trzy realizują wyroki Trybunału Konstytucyjnego.

Izba podjęła uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniesionego przez Komisję Ustawodawczą. Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Trybunał zauważył problem konstytucyjny polegający na tym, że   ustawodawca nie dostrzegł konieczności odrębnego unormowania relacji dwóch zdarzeń: biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej i wszczęcia procedury mającej na celu przyznanie stronie prawa pomocy. Projekt przewiduje wprowadzenie do ustawy regulacji wzorowanych na tych, które można znaleźć w procedurze cywilnej:  termin wyznaczony na wniesienie skargi kasacyjnej biegnie od dnia, w którym pełnomocnikowi wyznaczonemu w ramach instytucji prawa pomocy został doręczony odpis orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego wraz z uzasadnieniem. Dzięki temu wciąż ma on do dyspozycji 30 dni na skontaktowanie z reprezentowaną stroną, zapoznanie się z aktami sądowymi oraz – jeżeli istnieją podstawy do wystąpienia ze skargą kasacyjną – sporządzenie i wniesienie tego środka. Powinno to służyć profesjonalnemu i rzetelnemu przygotowaniu zarzutów skargi oraz ich uzasadnienia. W przypadku gdyby wniosek strony o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika nie został uwzględniony, to termin do wniesienia skargi kasacyjnej biegłby dopiero od momentu doręczenia stronie postanowienia odmownego, z tym że zaskarżenie tego postanowienia dodatkowo odsuwałoby w czasie początek biegu terminu do czasu doręczenia stronie kolejnego negatywnego rozstrzygnięcia sądu.

Senatorowie podjęli uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, przygotowanego przez Komisję Ustawodawczą. Także i on stanowi wykonanie przez Senat obowiązku dostosowania systemu prawa do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Jego celem jest m.in. doprecyzowanie kwestii związanych z zarządzaniem sądami powszechnymi przez dyrektorów sądów oraz uporządkowanie regulacji związanych z nadzorem ministra sprawiedliwości nad działalnością administracyjną tych sądów. Trybunał uznał, że niezależnie od przyjętego modelu nadzoru, władza sądownicza powinna mieć zagwarantowaną prawną możliwość ochrony swoich uprawnień oraz posiadać instrumenty umożliwiające wywieranie wpływu na te działania pozostałych władz, które są istotne dla efektywności działania sądów. Projektodawcy proponują, aby to Krajowa Rada Sądownictwa była niezależnym arbitrem w razie ewentualnego sporu między ministrem sprawiedliwości a organami władzy sądowniczej.