Trybunał uznał, że w rozważanej sprawie istniała konieczność uzyskania równowagi: potrzeba lustracji sędziów dokonywanej w celu zabezpieczenia niezawisłości w orzekaniu powinna być zrównoważona odpowiednimi gwarancjami służącymi bezpieczeństwu sędziego i wymiaru sprawiedliwości.

Mając powyższe na uwadze Trybunał stwierdził, że w postępowaniu lustracyjnym przysługuje sędziemu – obok innych konstytucyjnych gwarancji – także gwarancja w formie immunitetu, o którym mowa w art. 181 konstytucji. Podkreślił przy tym, że nie przesądza to jeszcze, że podobny wniosek byłby uzasadniony w przypadku każdej innej odpowiedzialności sędziego niż odpowiedzialność karna sensu stricto. Aby taki wniosek wysnuć trzeba byłoby wykazać, że istnieją konstytucyjne wartości, równie silne jak w rozważanej sprawie, uzasadniające objęcie sędziego w danym postępowaniu gwarancją immunitetową. Nie uprawnia też do porównywania immunitetu sędziego z innymi immunitetami, o których mowa w konstytucji. Żaden z nich bowiem nie ma do spełnienia funkcji gwaranta wymiaru sprawiedliwości a przez to zapewnienia każdemu prawa do sądu – tj. wymierzania sprawiedliwości przez sąd niezależny i niezawisły.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Piotr Tuleja, sprawozdawcą była sędzia TK Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz.