Trybunał nie podzielił stanowiska Ministra Sprawiedliwości, że wydawanie przez rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne opinii dotyczących małoletnich w sprawach rodzinnych i opiekuńczych każdorazowo związane jest z zapobieganiem demoralizacji, a tym samym zakwestionowane przepisy wykonawcze nie wykraczają poza treść upoważnienia ustawowego. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich wiąże działalność mającą na celu zapobieganie i zwalczanie demoralizacji wyłącznie z kategorią osób „nieletnich”, a nie „małoletnich”. Sprawy dotyczące demoralizacji oraz czynów karalnych nieletnich stanowią kategorię odrębną od spraw rodzinnych i opiekuńczych dotyczących małoletnich. Te ostatnie nie podlegają normowaniu w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. Ich zakres jest bardzo szeroki. Obejmuje różnego rodzaju zagrożenia dobra dziecka, niekoniecznie związane z zagrożeniem demoralizacją.

Trybunał podkreślił, że interpretacja przepisów określających normy kompetencyjne nie może być dokonywana przy zastosowaniu wykładni rozszerzającej lub celowościowej. Przewidziany w art. 92 ust. 1 konstytucji wymóg wydania rozporządzenia „w celu wykonania ustawy” oznacza nakaz ścisłego powiązania rozporządzenia z treścią ustawy. Rozporządzenie nie może normować materii nieuregulowanych w wykonywanej ustawie, nawet jeśli wydawałoby się to celowe lub pożądane.

Z uwagi na powyższe Trybunał stwierdził, że Minister Sprawiedliwości, wydając na podstawie art. 84 § 3 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich rozporządzenie określające zakres działania rodzinnych ośrodków diagnostyczno-konsultacyjnych, nie był uprawniony zaliczyć do niego wydawania opinii w sprawach innych niż sprawy nieletnich.

Trybunał wziął pod uwagę, że 1 stycznia 2016 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. o opiniodawczych zespołach sądowych specjalistów, w które zostaną przekształcone rodzinne ośrodki diagnostyczno-konsultacyjne. Ustawodawca dostrzegł problem konstytucyjny, który był przedmiotem postępowania przed Trybunałem i przewidział podstawę ustawową do wydawania przez specjalistyczne zespoły diagnostyczne opinii w sprawach innych niż sprawy nieletnich. Na skutek wejścia w życie tej ustawy moc obowiązującą utraci art. 84 § 3 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, a zatem również wydane na jego podstawie rozporządzenie z 2001 r.