Trybunał Konstytucyjny 10 grudnia 2014, sprawa uboju rytualnego. mFoto: B. Cacko, ZP BTK

Brak zezwolenia na poddawanie zwierząt ubojowi w rzeźni według szczególnych metod wymaganych przez obrzędy religijne jest niezgodny z konstytucją. Odpowiedzialność karna za poddawanie zwierząt takiemu ubojowi jest niezgodna z konstytucją.

3 i 10 grudnia 2014 r. Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie rozpoznawał wniosek Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP dotyczący uboju rytualnego.

W wyroku z 10 grudnia 2014 r.  Trybunał Konstytucyjny orzekł, że: 

- art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt  w zakresie, w jakim nie zezwala na poddawanie zwierząt ubojowi w ubojni (rzeźni) według szczególnych metod wymaganych przez obrzędy religijne, jest niezgodny z art. 53 ust. 1, 2 i 5 konstytucji w związku z art. 9 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej: EKPC);

- art. 35 ust. 1 i 4 powyższej ustawy w zakresie, w jakim przewiduje odpowiedzialność karną za poddawanie zwierząt ubojowi w ubojni (rzeźni) według szczególnych metod wymaganych przez obrzędy religijne, jest niezgodny z art. 53 ust. 1, 2 i 5 konstytucji w związku z art. 9 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Zdania odrębne zgłosili sędziowie TK: Wojciech Hermeliński, Teresa Liszcz, Stanisław Rymar, Piotr Tuleja, Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz.

Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP przedstawił Trybunałowi następujący problem: czy w świetle wolności religii, gwarantowanej w art. 53 konstytucji i art. 9 EKPC, dopuszczalny jest, obwarowany sankcjami karnymi, bezwzględny zakaz uboju zwierząt według szczególnych metod wymaganych przez obrzędy religijne. Ubój ten, ze względu na religijny charakter, na ogół określany jest mianem „rytualnego”.

Trybunał Konstytucyjny ustalił, że z zaskarżonych przez wnioskodawcę przepisów ustawy o ochronie zwierząt wynika bezwzględny, tj. niedoznający odstępstw, zakaz dokonywania uboju rytualnego w rzeźni. Zakaz ten wzmocniony został sankcjami karnymi. W tym stanie prawnym art. 9 ust. 2 ustawy z 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w RP, który przewiduje ogólnie zakreślone zadanie tych gmin w postaci „dbania o ubój rytualny”, nie może być rozumiany jako samoistna podstawa dokonywania uboju rytualnego wymaganego przez judaizm.