W gminie miejskiej Oława znajdziemy jeszcze inne rozwiązanie. Wedle §23 ust. 5 statutu czas wystąpień burmistrza, przewodniczącego komisji oraz przedstawiciela klubu nie jest limitowany. Czas wystąpień wszystkich pozostałych mówców (zarówno radnych, jak i w domyśle tych, którzy radnymi nie są) nie może przekroczyć 3 minut. Dodatkowo radni, niezależnie od swoich dodatkowych funkcji, głos mogą zabrać tylko dwa razy, mają też prawo do wyłącznie jednej riposty.

Jeszcze jeden przykład, tym razem statutu województwa mazowieckiego. Tu czas wystąpień w trakcie sesji rady określa Regulamin Obrad Sejmiku Województwa Mazowieckiego, którego §5 stanowi między innymi, że wystąpienie radnego może trwać nie dłużej niż 8 minut, a przy składaniu sprostowania nie dłużej niż 2 minuty. W wyjątkowych sytuacjach przewodniczący obrad może zezwolić na dłuższe wystąpienia (ale już nie na dłuższe sprostowania). O uczestnikach spoza sejmiku regulamin nic nie wspomina.

Jak widać z przytoczonych przykładów, zróżnicowanie między samorządami co do zasad określających organizację sesji rad i sejmików jest spore, nawet w tak niewielkim zakresie jakim jest czas wystąpień członków rady i gości. Generalnie, im większy samorząd (lub im wyższy szczebel samorządu) tym silniejsza tendencja do restrykcyjnego ustalania limitów czasów wystąpień, tak radnych, jak i innych uczestników sesji, co jest poniekąd zrozumiałe. Jednak to skądinąd interesujące zjawisko skłania do postawienia kilku zasadniczych pytań. Na przykład, na ile przepisy dotyczące limitu czasu wystąpień są faktycznie egzekwowane? Jeśli są one egzekwowane, to czy brak standardów w tym zakresie nie skutkuje nadmierną nierównością pod względem prawa mieszkańców do udziału w sesjach organów stanowiących? Czy zatem, samorządy i mieszkańcy nie powinni dążyć do ustalenia takich standardów. A jeśli te przepisy są w praktyce martwe, to jaki jest sens obciążać nimi statuty jednostek samorządu?