Co byśmy zrobili bez nich, w swoim niepokoju samotności ? Co byśmy zrobili , gdyby nie ich solidarność i „Solidarność” , ich zwycięstwa i porażki , ich doświadczenie i zrozumienie? Gdyby nie ich Jan Paweł II i Jerzy Giedroyc? Co byśmy zrobili bez nieustannych telefonów, smsów, próśb o wywiady? Co byśmy zrobili bez ich altruizmu i życzliwości? Bez ich opieki? Bez ich gotowość do pogodzenia się z nami ? Bez zdolności do przebaczenia nam? Bez ich wiary w nas?

Boję się wyobrazić sobie Ukraińców bez Polaków. Takich rzeczy się nie zapomina.

- swój przejmujący „list do Polski” Bondar kończy słowami:

I wiem: nigdy więcej nie będziemy sami. Dziękuję ci Polsko!

tłumaczył jak umiał – Cezary Krysztopa
Blogpublika.com