Rzecznik generalny wskazał, że EUNGiPW jest jedynie uprawniony do podejmowania prawnie wiążących decyzji zastępujących decyzje właściwego organu krajowego, które mogą nie zgadzać się z decyzją podjętą przez EUNGiPW. Taka decyzja ma charakter nadrzędny wobec wszelkich   wcześniejszych   środków   podjętych   przez   właściwy   organ   krajowy.   Zdaniem   rzecznika generalnego art. 28 rozporządzenia tworzy interwencyjny mechanizm podejmowania decyzji na poziomie Unii, który uruchamia się w sytuacji, gdy odpowiednie właściwe organy krajowe nie zgadzają się co do kierunku działań, które należy podjąć. Stąd też wynikiem tych działań nie jest harmonizacja, lecz zastąpienie krajowego procesu podejmowania decyzji podjęciem decyzji na szczeblu Unii, co wykracza poza granice art. 114 TFUE.

Rzecznik generalny Jääskinen przyznał jednakże, że działanie ze strony Unii w omawianej dziedzinie jest jednoznacznie potrzebne w celu zapobieżenia zakłóceniom w ramach systemów bankowych państw członkowskich wynikających z bezczynności lub niewłaściwych działań organów krajowych w odniesieniu do krótkiej sprzedaży. Niemniej jednak wskazał art. 352 TFUE jako bardziej stosowną podstawę prawną dla przyjęcia art. 28. W jego przekonaniu odwołanie się do art. 352 TFUE otworzyłoby istotny kanał dla zwiększonego demokratycznego wkładu, jako że artykuł ten wymaga jednomyślności państw członkowskich (art. 114 TFUE wymaga jedynie kwalifikowanej większości głosów w Radzie), a Komisja ma obowiązek zwracać uwagę parlamentów narodowych na wnioski, których podstawą jest postanowienie tego artykułu.

Wreszcie, na wypadek gdyby Trybunał miał zdecydować – odmiennie od propozycji zawartej w przedstawionej dzisiaj opinii – że art. 114 TFUE stanowi prawidłową podstawę prawną dla art. 28 rozporządzenia, rzecznik generalny uznał, że pozostałe argumenty Zjednoczonego Królestwa powinny zostać oddalone. Zgodnie z jego stanowiskiem, uprawnienia przyznane EUNGiPW są zgodnie z odpowiednimi zasadami konstytucyjnymi Unii odnoszącymi się do delegowania uprawnień agencjom i nie pozostawiają EUNGiPW zbyt szerokiego zakresu uznania. Podkreślił, że art. 28 zapewnia szczególne gwarancje proceduralne w odniesieniu do środków, jakie EUNGiPW może przyjąć, w tym wyraźnie określa treść tych środków, procedurę ich przyjmowania, a także obowiązywanie w czasie. Artykuł 28 jest wyrazem dokonanego przez prawodawcę Unii podstawowego wyboru politycznego, zgodnie z którym istotne decyzje wartościujące zostały dokonane przez niego, a nie pozostawione EUNGiPW.