Jak więc wynika z całkowicie obiektywnej analizy terminarza, zaskarżone uchwały powodują przerwanie regularnego rytmu posiedzeń. Jest w związku z tym bezdyskusyjne, że zmiany terminarza na lata 2012 i 2013 powiększają nieregularność rytmu posiedzeń spowodowaną w sposób nieuchronny brakiem posiedzenia w sierpniu.

Po drugie, zdaniem rzecznika generalnego, Parlament nie uzasadnił, a nawet nie wyjaśnił powodów, dla których czas trwania dwóch posiedzeń plenarnych w październiku 2012 i 2013 r. został skrócony do dwóch dni, w odróżnieniu od pozostałych comiesięcznych posiedzeń plenarnych.

Rozpatrując najsilniejszy argument podniesiony przez Parlament, zgodnie z którym terminarze na lata 2012 i 2013 mają na celu ograniczenie kosztów związanych z wielością miejsc pracy Parlamentu, co jest tym bardziej zasadne w kontekście kryzysu gospodarczego, rzecznik generalny przyznał, że państwa członkowskie mogłyby rozważyć inne rozwiązania. Dodał jednak, że owe koszty należą do „nieuniknionych skutków” wielości miejsc pracy Parlamentu, o czym Trybunał przypominał w swoim orzecznictwie. Ponieważ zaś traktaty w każdym razie wymagają przeprowadzenia dwunastu comiesięcznych posiedzeń plenarnych, przeprowadzenie w jednym miesiącu dwóch posiedzeń plenarnych trwających tyle samo czasu co posiedzenia w pozostałych miesiącach nie powoduje wyższych kosztów, niż gdyby takie posiedzenia odbywały się co miesiąc przez cały rok, włącznie z sierpniem.