Karta praw podstawowych nie stoi na przeszkodzie temu, aby Komisja występowała w imieniu Unii Europejskiej do sądu krajowego z powództwem o naprawienie szkody poniesionej przez Unię wskutek porozumienia lub praktyki, które są niezgodne z prawem Unii.

Kiedy Komisja Europejska wydaje decyzję stwierdzającą istnienie antykonkurencyjnego porozumienia, decyzja ta jest wiążąca dla organów publicznych, w tym dla sądów krajowych.

W lutym 2007 r.1, Komisja nałożyła grzywny, których całkowita wysokość przekracza 992 mln EUR, na grupy Otis, Kone, Schindler i ThyssenKrupp za udział w kartelach na rynku sprzedaży, instalacji, obsługi i renowacji wind i schodów ruchomych w Belgii, Niemczech, Luksemburgu i Niderlandach.

Spółki, których decyzja ta dotyczy, wniosły do Sądu Unii Europejskiej skargę o stwierdzenie jej nieważności. Wyrokami z dnia 13 lipca 2011 r.2, Sąd oddalił skargi wniesione przez Otis, Kone i Schindler. Jeśli chodzi o spółki z grupy ThyssenKrupp, Sąd postanowił obniżyć nałożone na nie grzywny.

Niektóre spółki z tych czterech grup wniosły odwołania do Trybunału Sprawiedliwości, żądając uchylenia wyroków Sądu3.

Równocześnie w czerwcu 2008 r. Komisja skierowała – jako przedstawiciel Unii Europejskiej (wówczas – Wspólnoty Europejskiej) − skargę do sądu gospodarczego w Brukseli (Belgia), domagając się od Otis, Kone, Schindler i ThyssenKrupp kwoty 7 061 688 EUR. Komisja wskazała, że Unia Europejska poniosła w Belgii i Luksemburgu szkodę finansową z powodu istnienia kartelu, w którym uczestniczyły te przedsiębiorstwa. Unia Europejska udzieliła bowiem szeregu zamówień publicznych na instalację, obsługę i renowację wind i schodów ruchomych w różnych budynkach instytucji europejskich mających siedziby w obu tych państwach, po cenie, która była wyższa od ceny rynkowej na skutek porozumienia uznanego przez Komisję za niezgodne z prawem.

Karta praw podstawowych nie stoi na przeszkodzie temu, aby Komisja występowała w imieniu Unii Europejskiej do sądu krajowego z powództwem o naprawienie szkody poniesionej przez Unię wskutek porozumienia lub praktyki, które są niezgodne z prawem Unii

Kiedy Komisja Europejska wydaje decyzję stwierdzającą istnienie antykonkurencyjnego porozumienia, decyzja ta jest wiążąca dla organów publicznych, w tym dla sądów krajowych.

W lutym 2007 r.1, Komisja nałożyła grzywny, których całkowita wysokość przekracza 992 mln EUR, na grupy Otis, Kone, Schindler i ThyssenKrupp za udział w kartelach na rynku sprzedaży, instalacji, obsługi i renowacji wind i schodów ruchomych w Belgii, Niemczech, Luksemburgu i Niderlandach.

Spółki, których decyzja ta dotyczy, wniosły do Sądu Unii Europejskiej skargę o stwierdzenie jej nieważności. Wyrokami z dnia 13 lipca 2011 r.2, Sąd oddalił skargi wniesione przez Otis, Kone i Schindler. Jeśli chodzi o spółki z grupy ThyssenKrupp, Sąd postanowił obniżyć nałożone na nie grzywny.