Od orzeczenia z dnia 15 stycznia 2013 r. J.F. odwołał się do Sądu Kasacyjnego, który z kolei zwrócił się do Rady Konstytucyjnej z priorytetowym pytaniem o zgodność z konstytucją (PPZK) dotyczącym prawa francuskiego. Francuski kodeks postępowania karnego przewiduje bowiem, że po przekazaniu osoby do innego państwa członkowskiego na podstawie europejskiego nakazu aresztowania izba śledcza wydaje w terminie 30 dni orzeczenie, od którego „odwołanie nie przysługuje”, m.in. w przedmiocie wniosku rozszerzenie skutków tego nakazu na inne przestępstwa. Powstaje pytanie, czy decyzja ramowa pozwala na taki brak możliwości zaskarżenia do sądu orzeczenia organu sądowego. Do Rady Konstytucyjnej zwrócono się z pytaniem, czy francuska ustawa o postępowaniu karnym, która przewiduje, że od orzeczenia izby śledczej „odwołanie nie przysługuje”, nie narusza prawa do skutecznego środka zaskarżenia przed sądem oraz zasady równości przed sądem. Jednak gdyby decyzję ramową należało interpretować w ten sposób, że z takiego czy innego powodu wyklucza ona możliwość takiego zaskarżenia, na przykład dlatego, że jego wprowadzenie byłoby niezgodne z przewidzianymi w niej bezwzględnymi terminami, Rada Konstytucyjna powinna dać pierwszeństwo prawu Unii i nie uznać ewentualnego prawa do wniesienia środka zaskarżenia wypływającego we Francji z zasad rangi konstytucyjnej. W ten sposób orzeczenie Rady byłoby zgodne ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE wyrażonym w wyroku w sprawie Melloni*.

W tym właśnie kontekście Rada Konstytucyjna postanowiła po raz pierwszy od czasu powstania zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym.

Na jej wniosek Trybunał postanowił rozpoznać niniejszą sprawą w trybie pilnym, w szczególności z powodu faktu, że J.F. jest pozbawiony wolności.