W przedłożonej dzisiaj opinii rzecznik generalny Niilo Jääskinen stanął na stanowisku, że wszystkie zarzuty Zjednoczonego Królestwa należy oddalić, i w konsekwencji zaproponował, by Trybunał oddalił skargę.

W odniesieniu do głównego zarzutu Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z którym sporne środki zostały przyjęte w oparciu o niewłaściwą podstawę prawną, rzecznik generalny wskazał, że Trybunał orzekł już, iż środek, którego celem jest promowanie harmonijnego rozwoju działalności instytucji kredytowych w Unii poprzez wyeliminowanie ograniczeń swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług, przy jednoczesnej poprawie stabilności systemu bankowego i ochrony oszczędzających, znajduje oparcie w art. 53 ust. 1 TFUE³. Zważywszy, że zmienna część wynagrodzenia oddziałuje bezpośrednio na profil ryzyka instytucji finansowych, może też wpływać na stabilność instytucji finansowych mogących swobodnie prowadzić działalność w Unii Europejskiej, a w konsekwencji - na stabilność rynków finansowych Unii Europejskiej. Zaskarżone przez Zjednoczone Królestwo przepisy odnoszą się jako takie do warunków dostępu do działalności i wykonywania działalności instytucji finansowych na rynku wewnętrznym.

W odniesieniu do przynależności tych przepisów do dziedziny polityki społecznej, rzecznik generalny przyznał, że określanie poziomu wynagrodzenia jednoznacznie należy do kompetencji państw członkowskich. Niemniej jednak, ustalenie stosunku zmiennej części wynagrodzenia do podstawowego wynagrodzenia nie oznacza „ograniczenia premii bankowców”, ani ustalenia poziomu wynagrodzenia, jako że brak jest ograniczeń nałożonych w stosunku do podstawowego wynagrodzenia, do którego odnoszą się premie. Pułap w wysokości 100% wprowadzony przez sporne przepisy może odnosić się do każdej kwoty, jaką bank jest gotowy wypłacić tytułem stałego wynagrodzenia. Okoliczność, że pułap ten może zostać zwiększony do 200% lub ustalony przez państwa członkowskie na poziomie niższym niż 100% podważa istnienie podnoszonego efektu „ograniczenia”. Skoro brak jest ustawowego limitu dla wypłacanego wynagrodzenia podstawowego, nie może być mowy o ograniczeniu całkowitego poziomu wynagrodzenia.