Wreszcie Trybunał przypomniał, że rozporządzenie w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego nie reguluje warunków przyznawania specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych. Skoro kompetencja ta należy do ustawodawcy krajowego, jest on również uprawniony do określenia zakresu objęcia zabezpieczeniem społecznym w przypadku tego rodzaju świadczeń. W rezultacie państwa członkowskie, ustalając warunki i zakres przyznawania specjalnych nieskładkowych świadczeń pieniężnych, nie stosują prawa Unii, tak że Karta praw podstawowych Unii Europejskiej nie ma tu zastosowania.

W odniesieniu do E. Dano i jej syna, Trybunał zauważył, że nie posiadają oni wystarczających środków, tak że nie mogą ubiegać się o prawo pobytu w Niemczech na mocy dyrektywy dotyczącej praw obywateli Unii. Tym samym nie mogą oni powoływać się na zasadę niedyskryminacji wyrażoną w dyrektywie i w rozporządzeniu w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

¹Chodzi o świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania („existenzsichernde Regelleistung”) na rzecz E. Dano, o zasiłek socjalny („Sozialgeld”) na rzecz jej syna, a także o wsparcie w przedmiocie kosztów zakwaterowania i ogrzewania.

²Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium pa ństw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77).