Trybunał zbadał następnie, czy sąd krajowy może w okolicznościach takich jak w rozpatrywanej sprawie wezwać powoda do uzupełnienia pozwu o wydanie europejskiego nakazu zapłaty poprzez wskazanie wartości przedmiotu sporu w walucie polskiej dla potrzeb umożliwienia obliczenia opłaty od pozwu. Trybunał zauważył, że w braku harmonizacji krajowych mechanizmów dochodzenia wierzytelności bezspornych, proceduralne sposoby określania kwot opłat sądowych należą do wewnętrznego porządku prawnego państw członkowskich. Sąd krajowy ma zatem swobodę określenia kwoty opłat sądowych według swego prawa krajowego, pod warunkiem że sposoby przewidziane przez to prawo nie są mniej korzystne niż sposoby przewidziane w podobnych sytuacjach podlegających prawu wewnętrznemu oraz że nie uniemożliwiają wykonywania uprawnień wynikających z prawa Unii.

Ponadto, w odniesieniu do kwestii możliwości żądania przez powoda odsetek narosłych do dnia zapłaty roszczenia głównego, Trybunał stwierdził, że rozporządzenie dotyczące nakazu zapłaty nie stoi temu na przeszkodzie. Trybunał podkreślił w tym względzie, że odmienna wykładnia nie odpowiadałaby jego celowi, jako że mogłaby wydłużyć czas trwania i zwiększyć złożoność postępowania w sprawie europejskiego nakazu zapłaty, podnieść jego koszty oraz zniechęcić powoda do wszczęcia takiego postępowania, skłaniając go do skorzystania raczej z postępowań krajowych umożliwiających mu uzyskanie wszystkich odsetek. Trybunał zauważył również, że wszelkie kwestie prawnomaterialne, w tym kwestia rodzaju odsetek, których można dochodzić w ramach tego postępowania, pozostają co do zasady regulowane prawem właściwym dla stosunku prawnego, z którego wynika dana wierzytelność.

Trybunał rozpatrzył wreszcie zagadnienie, jak sąd krajowy powinien wypełnić formularz europejskiego nakazu zapłaty, który nie przewiduje wyraźnie możliwości wskazania, że dłużnik jest zobowiązany do zapłacenia wierzycielowi odsetek narosłych do dnia uiszczenia roszczenia głównego. Trybunał stwierdził w tym względzie, że w okolicznościach takich jak rozpatrywane w postępowaniu głównym, treść tego formularza powinna zostać dostosowana do szczególnych okoliczności sprawy, tak żeby sąd mógł podjąć takie rozstrzygnięcie. Zatem w razie gdy sąd krajowy nakazuje dłużnikowi zapłacić odsetki biegnące do dnia zapłaty roszczenia głównego, sąd ten może określić konkretne sposoby wypełniania tego formularza, o ile formularz w ten sposób wypełniony pozwala dłużnikowi stwierdzić bez żadnych wątpliwości, że zgodnie z rozstrzygnięciem sądu powinien on zapłacić odsetki narosłe do dnia zapłaty roszczenia głównego, a także ustalić jednoznacznie stawkę odsetek oraz datę, począwszy od której żądane są odsetki.
ETS