Drugi z cytowanych wyroków, wyrok z dnia 4 października 1973 r. sygn. akt II CR 365/73 zawiera w swej tezie stwierdzenie, iż:
"Jeżeli pracująca zarobkowo żona - w celu pielęgnacji męża, który doznał uszkodzenia ciała na skutek czynu niedozwolonego - porzuciła pracę zarobkową i z tego powodu poniosła straty, poszkodowanemu przysługuje prawo żądania odszkodowania z tego tytułu w ramach art. 444 § 1 k.c. Jeżeli jednak taka pielęgnacja i opieka mogłaby być wykonywana przez osobę trzecią, wysokość odszkodowania z tytułu utraty zarobków przez żonę nie może przekraczać wynagrodzenia osoby mającej odpowiednie kwalifikacje do wykonywania tych czynności." No cóż, pewnym plusem jest tutaj to, że to orzeczenie przynajmniej odnosi się do właściwego roszczenia, czyli roszczenia przewidzianego w art. 444  §1 kc. Ale teza odnosi się do przypadku utraty zarobków przez osobę bliską, która w skutek konieczności sprawowania opieki porzuciła pracę zarobkową. Jest to zatem inny przypadek niż opieka nad obłożnie poranionym po wypadku sprawowana przez 2-3 godziny dziennie, bo tego rodzaju opieka zwykle nie skutkuje utratą zarobków.  Ponownie też, jeżeli zerkniemy do uzasadnienia wyroku zobaczymy, iż Sąd Najwyższy wyrokował w sprawie, w której powód wywodził swe roszczenie z faktu, iż jego żona musiała zrezygnować z pracy by się nim opiekować, w skutek czego utraciła zarobki z tego tytułu. Co więcej z uzasadnienia tego wynika, iż Sąd Najwyższy uchylając zaskarżony wyrok Sądu Wojewódzkiego nakazał zbadanie "czy powód musiał korzystać z pomocy osoby trzeciej oraz czy opieka żony, spełniającej jednocześnie obowiązki zawodowe, nie była wystarczająca, skoro powód powrócił do domu po wypisaniu go ze szpitala i w związku z tym stan jego zdrowia mógł nie wymagać stałej opieki. ". To sugeruje, że zdaniem Sądu Najwyższego przesłanką żądania tego rodzaju odszkodowania jest fakt poniesienia szkody przez małżonka sprawującego opiekę - szkody polegającej na utracie zarobków w skutek porzucenia pracy. Jest to zatem pogląd zupełnie sprzeczny z poglądem jakoby odszkodowanie należało się za sam fakt sprawowania opieki. Trzeci powoływany wyrok to wyrok  z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt II CSK 474/06, w którego tezie wskazano: