Wiele miesięcy temu przeczytałam uzasadnienie do projektu zmian w k.p.k. i tam było napisane, że „furtka” mająca czynić odstępstwo od w pełni kontradyktoryjnego procesu jest potrzebna, bo ustawodawca przewidywał, iż prokurator w nowym modelu postępowania może sobie „intelektualnie” nie poradzić. To co, piszemy prawo pod tych, którzy sobie „intelektualnie” nie poradzą? Wiem, że dziś ową „furtkę” pozwalającą na aktywność sądu z urzędu ma się zamknąć. Ale ten przykład pokazuje, jak bardzo „chora” stała się otaczająca nas rzeczywistość. Zacznijmy wreszcie stawiać wymagania każdemu, podejmować decyzje. Szczególnie w sądach nie da się przed nimi bez końca uciekać.

– Proces karny w obecnym modelu chciałaby Pani ocalić?

– Skądże! Osobiście marzę o tym, żebym nie musiała pracować za prokuratora i obrońcę. Czekam na dzień, i mówię to bez ironii, gdy wyjdę na salę jako ten bezstronny arbiter i tylko będę patrzeć na zmagania strony oskarżającej i broniącej. Mam jednak uzasadnione wątpliwości, czy stanie się to za sprawą nowego procesu karnego.

Barbara Piwnik
Barbara Piwnik jest sędzią pierwszej instancji w Wydziale Karnym Sądu Okręgowego Warszawa Praga. Od 19 października 2001 r. do 6 lipca 2002 r. była Ministrem Sprawiedliwości i Prokuratorem Generalnym, a wcześniej, w 2001 r., dyrektorem Departamentu Sądów i Notariatu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Urodziła się w Kosowicach na Kielecczyźnie (jest bratanicą majora Jana Piwnika, „Ponurego”), liceum ogólnokształcące ukończyła w Nowym Dworze Mazowieckim. W 1980 r., po studiach prawniczych na Uniwersytecie Warszawskim (praca magisterska na temat praw autorskich do dzieła filmowego) i odbyciu aplikacji sądowej w Ełku, została asesorem sądowym w Łukowie. Dwa lata później otrzymała powołanie na sędziego Sądu Rejonowego w tym mieście. Orzekała wtedy w sprawach cywilnych. Od 1983 r. była sędzią Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim orzekającą w sprawach karnych.
W 1985 r. awansowała i przeszła do IV Wydziału Karnego Sądu Wojewódzkiego w Warszawie (później Sądu Okręgowego w Warszawie). Była rzecznikiem prasowym tego sądu, miała również zajęcia ze studentami Wydziału Prawa UW. Prowadzenie trudnych, skomplikowanych spraw przyniosło jej uznanie i popularność – zdobyła nagrodę Złotego Paragrafu, Kryształowe Zwierciadło, zajęła II miejsce w plebiscycie Warszawiak Roku, a w 2001 r. została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W sądzie warszawskim orzekała m.in. w sprawach tzw. strzelaniny w hotelu George, „gangu Rympałka”, domniemanych zabójców studenta Wojciecha Króla, mordującego starsze kobiety „wampira z Ochoty”. Proces w sprawie FOZZ musiał być rozpoczęty ponownie, gdy odeszła ze składu sędziowskiego zostając Ministrem Sprawiedliwości i Prokuratorem Generalnym.
Po odwołaniu z ministerialnej funkcji wróciła do orzekania w sprawach karnych.