Skoro, jak twierdzili już starożytni, prawo zostało stworzone po to, aby prowadzić ludzi ku dobremu, to sędzia orzekając o losach drugiego człowieka nie może „iść na skróty”. Musi wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności towarzyszące sprawie, musi czuć i wiedzieć, kim jest osoba, którą chce ukarać lub uniewinnić. A jeśli ukarać, to zawsze z uwzględnieniem założenia, że kara ma wychować, a nie zniszczyć. Ma prowadzić ku dobremu.

Warto o tych wszystkich powinnościach sędziego pamiętać. Szczególnie w kontekście głośnych społecznie lub politycznie spraw, gdy opinia publiczna albo wpływowe grupy interesu domagają się surowych, jednoznacznych rozstrzygnięć, a tymczasem zawartość akt sprawy na takie rozstrzygnięcie nie bardzo pozwala.

Autorka jest Sędzią Sądu najwyższego w stanie spoczynku
Na wokandzie