1 lutego weszła w życie znowelizowana ustawa o stanie wojennym. Poprawki dotyczyły przede wszystkim uszczegółowienia warunków prowadzących do ogłoszenia stanu wojennego i koordynacji działań z tym związanych. Do wcześniej wymienionych w ustawie elementów stanowiących podstawę do wprowadzenia stanu wojennego, takich jak m.in.: „koncentracja wojsk innych państw, wskazująca na rzeczywisty zamiar użycia siły zbrojnej przeciwko niepodległości, integralności terytorialnej, suwerenności”, dodano jeszcze formułę mówiącą o zagrożeniu wobec „ustroju konstytucyjnego Republiki Białoruś”. W ustawie pojawił się także zapis mówiący o tym, że za napaść na Białoruś uznany będzie akt zbrojnej agresji wobec któregokolwiek członka Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym. Do ustawy włączono szereg zapisów, które zezwalają jednostkom zaangażowanym we wprowadzenie stanu wojennego na użycie siły i broni praktycznie w dowolnych sytuacjach, w tym wobec nieuzbrojonych cywili. Zaznaczyć jednak należy, że mający duży medialny rezonans, w kontekście agresji rosyjskiej wobec Ukrainy, zapis o wysyłaniu przez inne państwo „zbrojnych band” i „regularnych sił” znajdował się już w poprzednich wersjach tej ustawy. Aczkolwiek prace nad poprawkami do tej ustawy rozpoczęto jeszcze przed wybuchem protestów na kijowskim Majdanie, to niewątpliwie późniejsze wydarzenia na Ukrainie i konflikt rosyjsko-ukraiński miały na nią wpływ.

Dalsze represje wobec mediów i społeczeństwa

Z dniem 1 stycznia br. weszła w życie znowelizowana ustawa o mediach, której główne zmiany prowadzą do rozciągnięcia działań wcześniejszej wersji ustawy również na media internetowe. Dotyczyć to będzie między innymi zasady dwóch upomnień, które prowadzić mogą do zamknięcia danego portalu. Jednocześnie rozszerzono zapis o zakazie „rozpowszechniania informacji nakierowanej na propagandę wojny, działalności ekstremistycznej” o formułę „a także wszelkich innych informacji, które mogą zaszkodzić interesom narodowym Republiki Białoruś”. Ponadto 19 lutego wydano postanowienie mówiące o procedurach ograniczenia „dostępu do zasobów informacyjnych znajdujących się w Internecie”, które sankcjonuje skuteczniejszą blokadę stron internetowych, w tym narzędzi umożliwiających obchodzenie blokady – serwery proxy, sieci anonimowe typu Tor i inne tzw. anonimizatory. Ataki władz skupiły się także na obrońcach praw człowieka (m.in. nie pozwolono na przedłużenie pobytu obywatelce rosyjskiej Jelenie Tonkaczowej, od ponad 15 lat zajmującej się działalnością na rzecz praw człowieka na Białorusi). Wielokrotnie dochodziło też to interwencji i pacyfikacji środowisk kibicowskich (także w związku z przejawami ich polityzacji, poprzez głoszenie solidarności z ukraińskim Majdanem, jak i wobec tych potencjalnie mogących stanowić zaplecze dla działań związanych z propagowaniem „rosyjskiego świata”).