Książkę Robinsona kończy obszerny zbiór praw Murphy’ego. Spojrzałem na prawo mówiące, że „skrót jest najdłuższą drogą pomiędzy dwoma punktami”. Podejrzewam, że to prawo jest równie prawdziwe w terenie, jak i w naszych podróżach intelektualnych.

Zadumałem się nad tą lekturą, no bo jeśli nasz umysł jest wspaniałym generatorem błędów, jeśli z natury jesteśmy prymitywnymi racjonalistami, broniącymi racji dowodzonych przez naszą wybiórczą pamięć, jeśli dominuje w nas osobowość Kłapouchego — to jak być prawdziwym racjonalistą? W końcu doszedłem jednak do wniosku, że to bardzo proste – należy do prawdziwego racjonalizmu dążyć z ogromnym wysiłkiem.

Gdyby zaś ktoś po przeczytaniu tych refleksji z lektury miał okazję dotrzeć do książki Richarda Robinsona, to polecam. Świetnie się czyta. Dostępna w wielu językach, ale pech chciał, że nie ma jej po polsku.

***

Przypomniałem sobie tę recenzję przygotowując dla „Listów” bibliotekę naszych starych artykułów i tłumaczeń. Książka Richarda Robinsona jest nadal popularna, a sam Richard Robinson, który w młodości studiował nauki ścisłe a potem był dziennikarzem telewizyjnym, kiedy jego własne dzieci zaczęły interesować się nauką postanowił im pomóc się dowiadywać. Od tego czasu napisał 17 książek popularnonaukowych i obecnie jest dyrektorem Brighton Science Festival. Daję słowo, że robią tam ciekawe rzeczy. Warto tam chociażby wirtualnie zajrzeć.