– po trzecie, zgromadzenia stacjonarne, które powodują zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego na drogach publicznych lub utrudnienia dla ruchu drogowego, w szczególności zmiany w jego organizacji; do tych zgromadzeń – na mocy odesłania zawartego w art. 17 – stosuje się wprost przepisy o marszach, czyli przepisy rozdziału 2.

Podstawowym kryterium służącym ustaleniu, jaki reżim prawny powinien być zastosowany do zgromadzenia, jest więc to, czy uczestnicy zgromadzenia planują przejście określoną trasą. W takiej sytuacji zawsze – niezależnie od tego, czy przejście będzie się wiązało z zagrożeniem czy utrudnieniem ruchu drogowego – organizacja zgromadzenia następuje na zasadach określonych w rozdziale 2. Jeżeli natomiast uczestnicy zgromadzenia nie przewidują przechodzenia określoną trasą, a więc zgromadzenie będzie miało charakter stacjonarny, to rodzaj procedury, jaka znajdzie zastosowanie (rozdział 2 albo 3), zależy od tego, czy zgromadzenie będzie, czy też nie będzie powodowało zagrożeń bądź utrudnień dla ruchu drogowego.     

Rada Legislacyjna stoi na stanowisku, że z punktu widzenia Konstytucji jest dopuszczalne zróżnicowanie warunków, jakie powinni spełnić organizatorzy zgromadzeń w zależności od cech danego zgromadzenia. W szczególności w wyroku o sygn. akt K 44/12 Trybunał Konstytucyjny wyraźnie podkreślił, że możliwe jest posłużenie się przez ustawodawcę odmiennymi rozwiązaniami, które „będą dostosowane do rodzaju zgromadzenia publicznego, jego liczebności, zasięgu oraz innych okoliczności”. Dobór kryteriów takiego zróżnicowania powinien być jednak racjonalny, wolny od arbitralności i znajdować uzasadnienie w potrzebie ochrony wartości konstytucyjnych.

Zdaniem Rady Legislacyjnej kryterium uzasadniającym wprowadzenie odmiennych – bardziej restryktywnych – warunków proceduralnych związanych z rejestracją zgromadzenia może być zagrożenie czy utrudnienie ruchu drogowego, w szczególności rodzące konieczność zmian w organizacji tego ruchu. Natomiast nie wydaje się uprawnione założenie – zawarte milcząco w art. 3 pkt 2 w związku z przepisami rozdziału 2 projektu – że każde bez wyjątku zgromadzenie polegające na „przechodzeniu zgodnie z trasą wcześniej zgłoszoną” (tj. marsz) będzie prowadziło do tego typu zagrożeń czy utrudnień. Marsz może np. przebiegać poza drogami publicznymi i nie powodować potrzeby jakichkolwiek zmian w organizacji ruchu drogowego. W konsekwencji sam fakt przemieszczania się przez uczestników zgromadzenia, niepowiązany z oceną stopnia zagrożenia lub utrudnienia dla ruchu drogowego, nie jest – w opinii Rady Legislacyjnej – wystarczającym powodem, dla którego konieczne jest poddanie zgromadzenia bardziej restryktywnym procedurom rejestracyjnym.