Przywołany wyrok 7 sędziów NSA nasuwa jeszcze jedną refleksję. Już nie raz była wyrażana opinia, z którą się zgadzam, że sądy administracyjne pozostają podstawowym partnerem Trybunału, gdy chodzi o stanie na straży standardów konstytucyjnych oraz ich ochrony przed nadużyciami ze strony władzy publicznej. Kontrolują one legalność i konstytucyjność aktów administracji. W ostatnim czasie coraz wyraźniej wzrasta znaczenie sądów administracyjnych jako samodzielnego interpretatora przepisów konstytucyjnych. Sądy administracyjne przestały jedynie korzystać z dorobku trybunalskiego czy doktryny, ale zaczęły formułować swoje własne poglądy na sposób rozumienia postanowień ustawy zasadniczej. Przywołany wyrok 7 sędziów NSA stanowi propozycję wykładni art. 190 ust. 3 Konstytucji. Chciałbym przypomnieć także inny przykład, w którym Naczelny Sąd Administracyjny dokonał interpretacji wynikających z art. 92 Konstytucji standardów wydawania rozporządzeń. Z orzecznictwa Trybunału wynika nakaz poszukiwania wytycznych do wydania rozporządzenia w treści ustawy, którą to rozporządzenie ma wykonywać. W wyroku z 31 stycznia 2012 r.[3] Naczelny Sąd Administracyjny, jak się zdaje, poszedł dalej. Stwierdził, że organ wydający rozporządzenie ma obowiązek poszukiwać wytycznych nie tylko w ustawie implementującej określony akt prawa pochodnego Unii Europejskiej. Organ ten winien uwzględnić także treść norm zawartych w akcie implementowanym, i to niezależnie od tego, czy wyraźnie przewiduje to przepis upoważniający zawarty w ustawie implementującej. Taki pogląd sformułował NSA po dokonaniu analizy szeregu przepisów konstytucyjnych (art. 91 ust. 3, art. 92 ust. 1, ale i art. 55 ust. 2 Konstytucji).