7. Ustawodawca nadal nie uregulował statusu trzech sędziów Trybunału Konstytucyjnego wybranych przez Sejm poprzedniej kadencji, których wybór Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 3 grudnia 2015 r. w sprawie o sygn. K 34/15 uznał za skuteczny i zgodny z prawem. Uchwalony art. 92 ustawy, zgodnie z którym Prezes Trybunału dopuszcza z dniem wejścia w życie ustawy do orzekania sędziów Trybunału, którzy złożyli ślubowanie wobec Prezydenta, a dotychczas nie podjęli obowiązków sędziego, jest niezgodny z art. 2 i art. 194 ust. 1 Konstytucji, bowiem rozszerzy skład Trybunału do 18 sędziów. Sędziowie, o których mowa w art. 92 ustawy, zostali wybrani na już uprzednio obsadzone miejsca sędziów Trybunału. Podjęcie przez nich czynności sędziego Trybunału wymaga więc uprzedniego uregulowania statusu tych sędziów Trybunału, od których Prezydent nie odebrał ślubowania. Niepożądaną jest sytuacja, w której status osób prawidłowo wybranych na sędziów Trybunału Konstytucyjnego pozostaje niekreślony i nie mogą one podjąć swoich obowiązków.

8. Zgodnie z uchwalonymi przez Sejm art. 86-88 ustawy, przepisy ustawy znajdą zastosowanie do wszystkich spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jej wejścia w życie. Będzie to się wiązało z koniecznością wyznaczenia na nowo składów orzekających w sprawach, które zostały wniesione pod rządami dotychczasowych przepisów ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, także w sprawach, które są gotowe do rozpoznania na rozprawie oraz wyznaczony został termin publikacji orzeczenia. W uzasadnieniu wyroku z 9 marca 2016 r. w sprawie o sygn. K 47/15 Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się, że „(…) wymóg ponownego ustalenia składu orzekającego w sprawach już rozpoznawanych przez Trybunał, a tym samym wymóg rozpoczęcia rozpatrywania sprawy od początku, oznacza ingerencję władzy ustawodawczej w proces orzekania. Regulacja ta narusza zatem niezależność Trybunału i jego odrębność od innych władz. W sprawach, w których sądy wystąpiły do Trybunału z pytaniami prawnymi, jest ona także sprzeczna z wymogiem rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki wynikającym z art. 45 ust. 1 Konstytucji”. W świetle zadań nałożonych na Trybunał Konstytucyjny w Ustawie Zasadniczej Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, że rozwiązanie przyjęte w art. 86-88 ustawy uniemożliwia niezakłóconą realizację zadań Trybunału, w szczególności co do wniosków i skarg, które już zostały skutecznie wniesione do Trybunału, a w konsekwencji prowadzi do przewlekłości toczących się przed nim postępowań i paraliżu jego działań. Powyższe rozwiązanie jest nieznane polskim procedurom sądowym i może być sprzeczne z zasadą niedziałania prawa wstecz.